Weekendexcursie Schiermonnikoog
​22 t/m 24 oktober 2021

Vrijdag 22 oktober
​
Dat we voor de zoveelste keer naar Schiermonnikoog gaan, geeft aan hoe goed we het altijd naar onze zin hebben gehad op dit mooie Waddeneiland. Dat speciale gevoel zal altijd wel zo blijven. Lekker uitwaaien, frisse zeelucht en vaak veel vogels. Dit keer hebben zich aanvankelijk 22 deelnemers aangemeld. Later volgt nog een 23e met de snelboot. Dit keer reizen 3 nieuwe “Schiergangers” met ons mee.
 
Als we in de buurt komen van onze afvaart (haven van Lauwersoog) ziet het er qua weer erg somber uit. Het regent voortdurend en het waait aanzienlijk. Het lukt niet eens om droog aan boord te komen. Op de boot is de begroeting allerhartelijkst. We hebben elkaar vanwege de corona immers lang niet gezien. 
​

Fotograferen met een hand om niet omver te worden geblazen foto Wim Wijering

Het slechte weer weerhoudt een aantal van ons er niet van om naar het bovendek te gaan. Ze zouden eens een vogelsoort kunnen missen! Op het dek waait het zodanig dat het dragen van een hoofddeksel onzinnig is. Fotograferen moet je zelfs met één hand doen om niet omver te worden geblazen. Vliegend over het water worden nochtans de eerste groepjes eiders, aalscholvers en een enkele wulp ontdekt. Op de lijst zijn dit de eerste aankruissoorten.

Het water stroomt over de veerdam. Nooit eerder meegemaakt foto Wim Wijering

Onderweg krijgen we op de veerboot te horen dat er geen fiets voor ons beschikbaar is bij de aanlegsteiger. We moeten met de bus naar het gelijknamige dorp. De tweewielers zijn van de aanlegsteiger gehaald. Zulks i.v.m. het hoge water; een combinatie van harde wind en springtij. Zoiets is ons nooit eerder overkomen. 
Als we de aanlegsteiger naderen, zien we dat het water ongekend hoog staat en over de Veerdam stroomt. De auto’s, taxi’s en bussen met de vertrekkende gasten moeten door het water om bij de veerboot te kunnen komen.

Het aanmeren verloopt, ondanks de slechte weersomstandigheden, gelukkig redelijk soepel. Minder soepel verloopt de bagageoverdracht vanaf de boot naar de “Thalsma-expres”. Dit vanwege de striemende regen met hagel en de zoektocht en de loop naar de juiste bus. Daarna worden er in het dorp - met het nodige oponthoud - fietsen geregeld bij fietsverhuur Soepboer.

Heel lang geen bonte kraai meer gezien foto Wim Wijering

Onze “vaste en zeer ervaren inkopers” hebben de vogel jammer genoeg gemist, omdat zij bij de Spar maar meteen boodschappen zijn gaan doen voor het weekend. Deze zijn in de loop van de middag keurig bezorgd. Als het gezelschap weer voltallig is, hebben de meesten zich intussen geïnstalleerd in één van de kamers van onze accommodatie; genaamd Le Tréport. 
​
Kort voordat de gebruikelijke oriëntatietocht over het eiland gaat beginnen, wordt zowel de Twentse-  als de Verenigingsvlag gehesen. Voor drie dagen wordt de Kooiplaats aldus weer voor even een Twentse enclave.

Tijdens het “ceremoniële” gebeuren horen we dat er voor de 2e keer die dag een bruinvis is aangespoeld. Onze gastheer Rutger Talsma, zoon van Theun en Margot, zit op dat moment al in de op Schier gestationeerde EHBZ auto van het zeehondencentrum Pieterburen. Hiermee worden door leden van de familie Talsma met regelmaat in problemen geraakte zeedieren vervoerd. 

Als het nagenoeg ophoudt met regenen, gaat het overgrote gezelschap op het stalen ros richting logeeradres; de ons overbekende Kooiplaats. Amper op de fiets wordt in het dorp nota bene een bonte kraai gespot. Het beestje scharrelt rond in de buurt van de tennisbaan. Bonte kraaien hebben we al jaren niet meer gezien tijdens een excursie. 

De ceremonie protocolaire foto Marcel Grunder

Wim is er als de kippen bij om meteen te vragen of hij van de reddingsoperatie foto’s mag maken. Samen met Rutger en diens zoon Jesse wordt koers gezet naar de Veerdam, waar twee potige eilandbewoners al bij het aanrijden het onfortuinlijke en spartelende dier uit het water tillen. Het is er veel te ondiep voor een dergelijk dier. Er is amper tijd om opnames te maken tijdens het “inladen” van de kleinste walvis, die in de Noordzee rondzwemt. ​

Gelukkig krijgt Wim een 2e kans, omdat Rutger hetzelfde dier van eerder die dag nu de vrijheid wil hergeven in dieper water; in dit geval de vaargeul bij de aanlegsteiger. Het staat er op dat moment vol met afreizende passagiers. Om te voorkomen dat iedereen foto’s komt nemen van de (hernieuwde) tewaterlating, voltrekt het “uitladen” en het hergeven van de vrijheid in enkele vloeiende bewegingen. Gelukkig kunnen er nog enkele snelle shots worden gemaakt. De bruinvis is sindsdien niet weer “opgedoken”; nu maar hopen dat d’ie het heeft gered. Hij leek ons in ieder geval fit genoeg.         

Klaar voor een hereniging met het water

De tewaterlating van de bruinvis foto Wim Wijering

De rest van het gezelschap, die op de fiets ook graag de reddingsoperatie had willen bijwonen, komt helaas te laat. Aansluitend wordt onze verkenningsronde over het eiland hervat. Meteen gaat het  richting Kobbeduinen. Ongeveer halverwege staan op veel plekken de fietspaden onder water vanwege de hevige regenval eerder die dag. Met Theo en Toon in de voorste gelederen kachelen we, nadat het sein veilig is gegeven, met z’n allen onverschrokken door het water, goed lettend op de contouren van het fietspad.

Zo klopt het beter. Of zou hij het zelf . . . . foto Wim Wijering

Menigeen heeft intussen natte voeten. Het maakt niet meer uit dat deze nog natter worden door het beregende strand op te lopen richting vloedlijn. De zee is vanwege het fenomeen springtij weliswaar nog vrij ruw, maar halsbrekende toeren hoeven we niet uit te halen. Ondertussen worden de verrekijkers gericht op eventueel aanwezige en overvliegende zeevogels. Er vliegen wel veel rotganzen - en zo nu en dan eiders - voorbij, maar spectaculair is het allemaal niet. Wel komt er zowaar nog een roodkeelduiker in winterkleed voorbijvliegen. Het is verder vooral genieten geblazen met de 10-tallen drieteenstrandlopers, die proberen “een graantje mee te pikken” uit het aan- en afstromende water.

Ook aandacht voor een blauwe oorkwal foto Wim Wijering

Onverschrokken door het water foto Marcel Grunder

Niet veel later dient een 2e obstakel zich aan met nog veel meer water en een ANWB-paddenstoel waarbij de rijrichting - kennelijk door één of andere “grapjurk” - is verdraaid. Later was te lezen dat deze oude ANWB-paddenstoelen onlangs op het eiland zijn geveild ten faveure van de jeugd. 
​
In een handomdraai ziet Toon kans om alles weer in de juiste richting te krijgen. Veel haast is daar overigens niet bij, want het traject richting “het Baken en de Kobbeduinen” is vanwege het vele water eenvoudigweg niet begaanbaar. Ook dat hebben we nooit eerder meegemaakt.

Om die reden zijn vervolgens - dwars door het water - de spreekwoordelijke bakens verzet richting Noordzeestrand (omgeving Marlijn). Het klaart ondertussen steeds meer op, ook al moet er stevig tegen de wind in worden getrapt. De zon en de blauwe lucht komen zelfs tevoorschijn.  

Verrekijkers gericht op de zee foto Marcel Grunder

10-tallen drieteenstrandl;pers langs de vloedlijn foto Marcel Grunder

Van dit schouwspel worden vele foto’s gemaakt, alhoewel ook de aangespoelde blauwe oorkwal zich mag verheugen in de nodige aandacht. Na een poosje volop te hebben genoten van de zilte zeelucht, het opgeklaarde weer en de opstuwende golven, lopen we terug naar de aanspoelstrook van enkele uren eerder. Daar treft Johan met enkele kornuiten 2 strandleeuweriken aan, die hun kostje bij elkaar proberen te scharrelen van alles wat intussen is aangespoeld. Het merendeel van ons heeft daarna ook nog geruime tijd kunnen genieten van deze fraaie leeuweriksoort.

Genieten van strandleeuweriken foto Johan Drop

De uitbaters van de Schiermonnikoger Vishandel wrijven zich al van ver in de handen als ze ons gezelschap zien aankomen. Dat betekent namelijk het hele weekend weer veel extra omzet. Zonder lekker visje is zo’n weekendexcursie voor ons immers niet compleet. De lekkerbekjes, de kibbelingen en de zoute haringen gaan dan ook als zoete broodjes over de toonbank. Menigeen neemt zelfs nog een ijsje na. 
​
Na te zijn gespijsd en gelaafd wordt de oriëntatietocht in wisselende samenstelling vervolgd naar de Westerplas. In tegenstelling tot voorgaande jaren is er op deze eerste weekenddag weinig te beleven in de vogelkijkhut. Het is er frisjes, het waait danig en op het water is relatief weinig te zien. Wat wintertalingen, smienten, slob-, tafel- en kuifeenden, futen, grote mantelmeeuwen en een enkele dodaars en grote zilverreiger; dat is het wel zo’n beetje. Wim blijft nog een poosje achter, omdat een aantal bezoekers graag wat meer wil weten over soortherkenning. De rest was toen al op weg naar de Jachthaven.

Ook in de buurt van de boten is het geen “vetpot” met vogels, alhoewel er wel twee bijzondere soorten worden ontdekt. In de eerste plaats een heuse Izabeltapuit, die zich ophoudt bij de toegangsweg naar de haven. Alhoewel het veel inspanning kost, lukt het om foto’s van dit zandkleurige beestje met zijn rechtopstaande houding te maken. De izabeltapuit is in Nederland een dwaalgast, die zo heel nu en dan vanuit Oost Europa en West Azië naar ons afdwaalt.

Zeekoet legt weinig schuwheid aan de dag foto Wim Wijering

Izabeltapuit een dwaalgast uit Oost Europa en West Azië foto Johan Drop

Net buiten de haven zwemt verder nog een adulte zeekoet, die weinig schuwheid aan de dag legt. Ook van deze soort wordt menige opname gemaakt. De vogeloogst bestaat verder uit bekende soorten als scholekster, wulp, rosse grutto, steenloper, bonte strandloper, bontbekplevier, bergeend, gras- en oeverpieper en een enkele tureluur.

Langzaam valt het gezelschap daarna uiteen en fietsen de meesten via de wadkant terug richting logeeradres. Nog een hoogtepuntje dient zich aan als zo’n beetje iedereen getrakteerd wordt op een bijzonder fraaie regenboog. Menigeen springt van de fiets, want een dergelijk weersverschijnsel wil je later toch graag op je mobieltje aan het thuisfront laten zien.    

Alleen Johan, Marcel en Wim blijven achter, omdat ze van de izabeltapuit nog mooiere en meer aansprekende opnames willen maken. Het beestje is er namelijk het ene moment wel en het andere moment niet. Toen Johan een eindje verderop het beestje eindelijk heeft getraceerd, slaat opeens het noodlot toe.  

Een fraaie regenboog siert de waddenkust foto Hermie Engelbertink

Marcel - behangen met allerlei apparatuur - raakt op het schuin aflopende wegtalud in disbalans, laat de fiets vallen, struikelt, grijpt zijn camera met telelens, maar kan niet voorkomen dat hij hard met z’n hoofd op het ruwe wegdek smakt. Een lelijke hoofdwond boven zijn linkeroog is het gevolg, met daarnaast nog wat kwetsuren. Eén ding is zeker; er moet medische hulp aan te pas komen. Nadat gecheckt is dat van duizeligheid geen sprake is, wordt ook Johan erbij gehaald en de huisartsenpost gebeld. Daar kunnen we gelukkig meteen terecht. 
​
Het is nog wel een dingetje om er per fiets te komen, maar gelukkig bereiken we zonder verdere kleerscheuren de dienstdoende arts. Deze is ruim anderhalf uur bezig met de verzorging van de wonden. Vooral het hechten neemt veel tijd in beslag. Omdat a. Marcel zich verder “goed voelt”; b. bij hotel van der Werff de maaltijd is besproken en c. het bijna 19.00 uur is waarop de afspraak is gemaakt, besluiten we geen wijzigingen aan te brengen in het programma.

Marcel en Wim Zoek de verschillen foto Hermie Engelbertink

De met een “roodwitte” tulband getooide Marcel krijgt weliswaar voor even de nodige bekijks en aandacht, maar in een apart zaaltje kunnen we daarna gelukkig toch nog samen eten. De stemming is door dit alles wel enigszins bedrukt, mede omdat de bediening en het driegangendiner niet optimaal zijn.  

Omdat de maaltijd nogal uitloopt, zijn we pas laat terug. Er wordt onder het genot van een hapje en een drankje nog geruime tijd nagepraat over de vele ervaringen van deze dag. Natuurlijk wordt ook de “koelkastlijst” ingevuld, waarop na telling en hertelling op de eerste dag 73 soorten prijken. 

Eén van de deelnemers, die voor het eerst meegaat, is gevraagd om de eerste dag te “verslaan”. Hier volgt het verhaal, zoals hij het heeft beleefd en beschreven.

Het verhaal van Sjoerd
​
Op 22 oktober ging mijn wekker om 5:15 uur. Ik deed mijn kleren aan en vertrok op mijn vouwfiets van Rossum naar de Plus in Weerselo, waar Henk en Sylvia op mij stonden te wachten. Op weg naar mijn eerste vogelkijkvakantie op Schiermonnikoog, samen met de vogelvereniging “de Grutto”. Ik had een minimaal beeld van wat mij te wachten stond. 

De gehele veerdam stond onder water foto Marcel Grunder

Na een geslaagde rit van een dikke twee uur waren we aangekomen bij de haven waar de meeste leden al waren gearriveerd. Toen we op de boot zaten begon het avontuur al: het waaide en regende enorm. De boot werd goed heen en weer geschud door de golven. Na drie kwartier kwamen we aan op het eiland, waar ons een nog groter avontuur stond te wachten. Door de vloed en de harde wind die het water nog meer omhoogstuwde, stond de dijk helemaal onder water. Normaal staan er fietsen bij de haven klaar om te gebruiken. Maar door het heftige weer moesten de meesten een bus nemen naar het dorp om daar de fietsen op te halen. 

Degenen met een eigen fiets (zoals ik) moesten de harde golven en het woeste weer trotseren om op het eiland te komen. Ik ben samen met de andere fietsers naar de accommodatie gefietst. Helaas raakte ik met mijn vouwfiets wat achter. Het was een behoorlijk enge ervaring om op een fietspad te rijden wat je niet kunt zien, bovenop een dijk. Daarnaast nog die regen, storm en flinke golven! Gelukkig was er een taxi die mij redde en mij aan wal afzette. Top! Na een kwartier kwam ik eindelijk kletsnat en verkleumd aan op de accommodatie, waar we op ons gemak de bedden klaar konden maken en droge kleren konden aantrekken. 

Er waren een paar clubleden die dezelfde fietstocht hebben gemaakt en die al wat vogels hadden gespot. Sommigen hadden zelfs een bonte kraai gezien onderweg. Met het genot van wat thee of koffie konden we lekker bijpraten en wachten totdat het ophield met regenen. Door de storm zijn er die dag veel zeehonden en bruinvissen gestrand aan de waddenzeekust. Wim was de enige die het geluk had er één van dichtbij te mogen zien en te fotograferen. Na een paar uur was het eindelijk opgehouden met regenen en gingen we op pad; op zoek naar vogels.

Met de vouwfiets door het water foto Wim Wijering

De eerste vogels waren snel gevonden zoals verschillende soorten meeuwen, brand- en rotganzen, kraaien en houtduiven. Bij de Merlijn zijn we drieteenstrandlopers en strandleeuweriken tegengekomen. Na een lunchpauze bij de visboer gingen we naar de Waddenzeekust. Onderweg kwamen we nog een zwerm wulpen tegen. Aan de Waddenzeekust vonden we veel andere soorten wadvogels zoals steenlopers, paarse strandlopers, bontbekplevieren, scholeksters, een zilverplevier en veldleeuweriken. Aan de kade hebben we ook een zeekoet zien zwemmen. 

Ondanks dat het die dag hard waaide en het af en toe regende hebben we met een groep van 23 man in totaal 73 verschillende vogels gevonden op de eerste dag. Een mooie prestatie. In de avond hebben we met z’n allen de avond afgesloten in een restaurant met een driegangen diner.  

Het was een mooie, geslaagde en bijzondere eerste dag.  
​
Noot: Ik vond het heel naar dat Marcel flink was gevallen en Jan N. zich ook niet lekker voelde die dag. Jan was de volgende dag gelukkig al weer een stuk beter te pas. Ik wens Marcel veel beterschap en een goed herstel toe. ​

Zaterdag 23 oktober
​
Sommigen zijn vroeg en anderen wat later uit de veren, maar op enig moment is iedereen weer present. In etappes wordt er ontbeten en slinken de eierdozen zienderogen. Er gaan ook hele sloten koffie door. Marcel heeft gelukkig de beproevingen van een dag eerder doorstaan. Hij verkiest het om vandaag zoveel mogelijk alleen op stap te gaan. Terug naar huis is in zijn (iets te dikke) ogen geen optie. Hij is bevreesd dat hij met zijn nagenoeg dichte linkeroog geen goede foto’s kan maken, maar dat viel naderhand reuze mee.

Om zich uit te leven met de camera trekken ook Wim  en Gerard er grote delen van de dag alleen op uit. Voor volgend jaar moet er natuurlijk opnieuw een panklare presentatie liggen. Het valt trouwens op dat er binnen onze club steeds meer mensen met camera’s rondlopen. Ook het aantal telescopen is nagenoeg verdubbeld. 

Op het programma staat op deze dag een altijd interessant en avontuurlijk tochtje naar de kwelders.  Vanwege het vele water moet deze trip helaas worden gecanceld. En aldus trekken we er in allerlei samenstellingen kriskras over het eiland op uit. En of je het wilt geloven of niet, maar telkens komen de meesten elkaar gewoon ergens weer tegen en worden er belevenissen en waarnemingen met elkaar uitgewisseld.

We doen op deze dag ons best om het “koelkastlijstje” danig te doen groeien. Voor minder dan 100 soorten zijn we immers niet op het eiland gekomen. Onderweg wordt het roofvogellijstje al snel aangevuld met waarnemingen van zowel bruine- als blauwe kiekendief en ook de slecht- , toren- en boomvalk ontkomen niet aan de spiedende ogen.  

We komen elkaar onderweg gewoon weer tegen foto Wim Wijering

Met de ganzen vlot het niet erg. Het stikt op het eiland weliswaar van de brand- en rotganzen, maar kolganzen zijn nergens te bekennen. Ook de grauwe gans is maar beperkt aanwezig en van de Nijlgans worden slechts 2 exemplaren waargenomen. Ondanks het vele speurwerk blijft ook de roodhalsgans ongezien. Dat hebben we in het verleden wel eens anders meegemaakt.

Kluten in de buurt van de aanlegsteiger foto Wim Wijering

Goudplevieren, kieviten en wulpen zijn er gelukkig wel in behoorlijke aantallen. In de buurt van de aanlegsteiger worden zeker 80 kluten geteld. Bij de jachthaven scharrelen verder 2 paarse strandlopers rond, die zich mooi laten portretteren. De beestjes gedragen zich allesbehalve schuw, omdat ze nauwelijks mensen gewend zijn. Op verre afstand wordt zelfs nog een kleine alk gesignaleerd. Helaas kunnen er geen foto’s van worden gemaakt. ’s Avonds treffen we enkele bekende provinciegenoten, die een dode kleine alk (misschien wel dezelfde) op het strand hebben gevonden. Eeuwig zonde!

Paarse strandlopers laten zich mooi portretteren foto Wim Wijering

Tussen het vele kijk- en fietswerk door is er uiteraard weer even tijd voor de visboer. Ook op deze dag gaan de visjes -  vers uit zee - er weer prima in.
​
Vandaag wordt ook de Izabeltapuit weer gespot, maar ook de (gewone) tapuit - en op meerdere plekken de roodborsttapuit - worden gezien. Alhoewel we er een poosje op hebben moeten wachten, laten zich uiteindelijk ook enkele kleine zilverreigers “verschalken”. Doorgaans is  deze soort in oktober op of bij de Westerplas te vinden. Nu houdt deze reigersoort zich op het wad op.

Naast izabeltapuit ook tapuit en roodborsttapuit foto Wim Wijering

Lekker visje gaat er weer prima in foto Wim Wijering

Ook Jan van Genten worden gespot foto Wim Wijering

Jonge zeehond op het Noordzeestrand foto Johan Drop

Op zee worden voorts zwarte zee-eenden en Jan van Genten waargenomen en aan het strand meer dan 20 strandleeuweriken. Op het Noordzeestrand wordt door o.a. Johan ook een jonge gewone zeehond aangetroffen. Het beestje laat zich gemakkelijk fotograferen. De Kobbeduinen zijn in de namiddag goed voor overtrekkende koperwieken, enkele kramsvogels, een groepje sijzen, veel vinken en kepen en warempel een vrouwtje beflijster. Uit alles blijkt evenwel dat de echte najaarstrek nog niet is begonnen.

Op de terugweg gaan de fietsen aan de kant bij de 2e slenk. Niet al te ver van het bruggetje, komend vanaf de Kobbeduinen, foerageren zeker 25 zwarte ruiters; sommige zelfs redelijk dichtbij. Natuurlijk wordt er een aantal van vereeuwigd, terwijl op de achtergrond het tjuu-tjuuu-tjuu geluid van een groenpootruiter weerklinkt evenals de jodelende roep van de wulp.

Niet veel later merken we dat Joop, die ook voor de eerste keer mee is, er met de verkeerde fiets vandoor is. Hoezo apart zadeldek, lage zit en een drinkfles onder de snelbinders?! De avond tevoren kwam hij ook al  met rode oortjes “in het nieuws” toen hij - op zoek naar de verwarmingsketel – abusievelijk de slaapkamer van de bovenburen (dames van een andere groep) binnenstapte. Het kan verkeren. ​

Zwarte ruiters bij de 2e slenk foto Wim Wijering

​Bijzonder is ook dat onze voorzitter (Jan N.) ’s middags in bed heeft doorgebracht en dat terwijl hij never nooit ziek is. Hij lijkt een beetje “sloerig in de rakker”. Iedereen is op tijd terug, omdat we vanavond een uur eerder de maaltijd gaan nuttigen. Ook Jan en Marcel zijn bij de eterij gelukkig gewoon weer van de partij.

Geke zwaait de scepter over de bediening foto Wim Wijering

Wederom zijn we te gast bij hotel van der Werff. Deze keer hebben we het - na wat klaagzang - veel beter voor elkaar. We krijgen een mooi zaaltje voor ons alleen en de bediening doet het deze keer voortreffelijk. Geke, die de scepter zwaait over de bediening, loopt zich het vuur uit de sloffen om het ons zo goed mogelijk naar de zin te maken. De loftuitingen aan haar adres zijn dan ook niet van de lucht. Haar is van tevoren namelijk verteld dat we tijdig terug moeten zijn i.v.m. een presentatie over “Schier”.  Luidkeels wordt ze toegezongen als alles binnen twee uur wordt afgehandeld. Ingeschat wordt dat haar inzet haar na afloop qua fooien geen windeieren heeft gelegd

Wim heeft- zoals steeds - voor het voltallige gezelschap weer een mooie presentatie samengesteld; dit keer met de passende titel “Schiermonnikoog – vogeleiland”.  Naast de excursieleden zijn ook de gastheer en gastvrouw van weleer, Theun en Margot, van de partij, evenals Vincent, van wie wij helaas binnenkort afscheid gaan nemen vanuit het bestuur.

De spreker en de winnaar van de quiz foto Rob Zonder

Tijdens de presentatie wordt spontaan een nieuw element “ingebouwd” en moet Jan G. het qua vogelkennis opnemen tegen Ton. Veel ooit eens op Schiermonnikoog waargenomen vogelsoorten passeren educatief de revue. Ook worden beelden getoond van allerlei kolderieke momenten uit eerdere excursiejaren. Jan wint met een marginaal verschil “de quiz” en wordt een lekker flesje wijn rijker. Onze voorzitter complimenteert na afloop de spreker en doet dit vergezeld gaan van een heerlijke fles ouzo.

​Het is voor de echte die-hearts die avond wel wat laat geworden. De laatsten kruipen pas na half twee onder de wol. We sluiten de dag af met een voortreffelijke score van 102 soorten. We zijn in ieder geval de 100 al gepasseerd!    
​       
Ook deze dag - en ook de dag ervoor en erna - is beschreven door één van de deelnemers.

Het verhaal van Hermie

​Het is de 30e keer dat we naar dit eiland gaan. Daarvoor moesten we al vroeg op pad om de boot van 9.30 uur te halen. Dit jaar waren we met 23 deelnemers, waaronder drie nieuwe “Schiergangers”.

We hoorden onderweg op de boot, dat we met de bus naar het eiland moesten, omdat de fietsen van de aanlegsteiger waren gehaald i.v.m. hoog water; een combinatie van harde wind en springtij. Het was iets wat we in al die jaren nog niet eerder meegemaakt hadden!
​
De bagage werd zoals gebruikelijk opgehaald door iemand van de “Kooiplaats”. Nadat er een fiets geregeld was in het dorp, gingen de meeste mensen naar ons logeeradres. Onze “inkopers” gingen op hun beurt naar de Spar om de boodschappen te verzamelen, welke dan keurig bezorgd worden op het bekende adres.

De meesten waren al druk bezig om zich te installeren in één van de kamers van de accommodatie, genaamd Le Tréport. De vlaggen worden gehesen en gaat de eerste dag verder met een verkenningsronde over het eiland en een pauze bij de visboer. 
Ondertussen worden er natuurlijk ook vogels gespot; de eerste dag 73 soorten. Helaas had Marcel op de eerste dag een beetje pech, maar hij liet zich niet uit het veld slaan!

‘s Avonds was een plaatsje gereserveerd bij ons vaste adres “Van der Werff” voor een gezamenlijke maaltijd (deelname vrijwillig). Na terugkomst - het was al een beetje laat - was er nog tijd voor een drankje en iets te knabbelen. Langzaam maar zeker begon iedereen zijn nestje op te zoeken.

​

Onderweg getrakteerd op een lekker bakje koffie foto Wim Wijering

De tweede dag begint voor sommige mensen al vroeg. De tafel wordt gedekt, eieren gebakken en lunchpakketjes klaar gemaakt. De uittocht begint. In verschillende groepjes of solo worden vogels gespot. Bij de Kobbeduinen begon iemand te praten over koffie. Tot onze verassing werden we onderweg getrakteerd op een lekker bakje. We hebben daarna de weg vervolgd met onder andere een bezoekje aan de visboer.

De warme maaltijd bij ons vaste adres foto Wim Wijering

De vogelspotters komen langzaam maar zeker weer terug en na een kop koffie of iets anders komen de belevenissen ter tafel. Op deze tweede dag werd het aantal met 29 soorten uitgebreid tot 102.
Dan wordt het langzaam tijd om ons op te maken voor de warme maaltijd bij ons vaste adres.

Bij terugkomst gaan we ons installeren, waarbij de gordijnrail wordt “gesloopt” voor de fotopresentatie van Wim met een klein wedstrijdelement tussen Jan G. en Ton. Hierbij is ook Vincent aanwezig, die pas geleden door een verhuizing het bestuur heeft verlaten. Zoals te doen gebruikelijk is ook de Fam. Talsma uitgenodigd.

Na de presentatie blijven de meesten nog gezellig nazitten en wordt er over van alles en nog wat nagepraat bij een hapje en iets te drinken.

De derde dag (de tijd vliegt) begint zoals altijd voor velen van ons weer met een gebakken eitje! Het uitzwermen begint al vroeg ook weer in groepjes en solo. En het is waar: overal  kom je mensen van onze groep tegen. De een heeft dit gezien en de andere dat. We kwamen uiteindelijk uit op 106 soorten.

Het afscheid van Schier 2021 komt eraan; de vlaggen worden gestreken, de bedden afgehaald en er wordt opgeruimd, zodat alles een beetje netjes achtergelaten wordt. De bagage wordt ingeladen en de deelnemers gaan op de fiets naar de aanlegsteiger waar deze wordt ingeleverd. Er is nog een klein probleem met de waarborg voor de E-bikes, maar dat wordt opgelost door onze penningmeester. 

Voordat we op de boot van 16.30 uur stappen, worden er nog een paar vreemden soorten waargenomen, zoals een “roeipootruiter”.
Maar alle gekheid op een stokje: De boot komt er aan en na een overvaart van 45 minuten wordt er onderling afscheid genomen na een geslaagd weekend op “ons Eiland”. Misschien tot volgend jaar.

​Zondag 24 oktober
​
We beginnen met een verslagje van Sylvia, die op deze dag het vroegst op is i.v.m. een tochtje naar de Balg. De meesten van ons liggen dan nog op één oor of wellicht op twee.

De tocht van Sylvia naar de Balg 

“Ik mag vroeg op pad met Theun in de patrouillewagen van de EHBZ (Eerste Hulp Bij Zeehonden). 

​We rijden bij Uitspanning De Marlijn het Noordzeestrand op en vinden al vrij snel een breed spoor van een jonge zeehond; een huiler. Theun controleert de conditie van de zeehond. Deze blijkt goed te zijn; gelukkig maar. 
​
Het komt regelmatig voor dat jonge zeehonden een longworminfectie oplopen. Hij neemt in dat geval de zeehondjes mee in de auto, waarna ze naar Pieterburen worden vervoerd. In het opvangcentrum kunnen ze weer aansterken. We zien deze ochtend verschillende zeehonden in goede conditie. Wat een prachtig gezicht is dat.

Een breed spoor van een jonge zeehond foto Sylvia Schepers

Theun met een stuk wrakhout foto Sylvia Schepers

Het is een voorrecht om hier op Schiermonnikoog te zijn, langs de vloedlijn en het strand, in de auto van de EHBZ,  tussen vele strand- en zeevogels, waarvan menig exemplaar langs de auto scheert . . . . . . .  Echt schitterend met bovendien prachtige weer.

We rijden richting De Balg; het brede zandstrand van Schier, waar het strand bij het wad uitkomt. Hier stappen we even uit de auto op zoek naar bijzondere schelpen. Die worden helaas niet gevonden.  

Theun bekijkt een stuk hout van een scheepswrak en vertelt me dat een dorpeling van Schiermonnikoog daar vaak iets bijzonders van weet te maken. Daarom neemt hij het mee.
​
Tijdens de rit terug schijnt nog steeds de zon achter ons. Het is geweldig om dit te mogen ervaren. Hoe bijzonder is dit! ”.

​

De zondag komt langzaam op gang. Net als een dag eerder is het stralend weer. Degenen, die hun neus al buiten de deur hebben gestoken, merken dat het behoorlijk koud is. Op de gebruikelijke wijze wordt er in etappes “gefrühstückt”. Er is fantastisch ingekocht, want er blijft aan het eind nagenoeg niets over. Sylvia keert enthousiast terug van haar “uitje” met Theun naar de Balg en is een geweldige ervaring rijker. Ze straalt van oor tot oor. 

Theun voert de kippetjes. Hoe vredig allemaal foto Wim Wijering

Ook vandaag trekken we er in voortdurend wisselende groepjes op uit. Het concept om iedereen vrij te laten in z’n doen en laten werkt nog steeds voortreffelijk. Vrijwel iedereen kent hier immers de weg en met regelmaat lopen we wel weer excursiedeelnemers tegen het lijf. Zonder dat er iets is afgesproken komt een aantal elkaar bijvoorbeeld tegen bij de begraafplaats Vredenhof, waar zowel scheepsdrenkelingen als oorlogsslachtoffers uit zowel de Eerste- als de Tweede Wereldoorlog begraven liggen. Je wordt toch wel even stil bij al die graven van vaak nog zeer jonge mensen.

Wim gaat ook nog even buurten bij Theun. Ze kennen elkaar al vele jaren. Als voormalig kooiker heeft Theun een mooie vijver, waarin enkele leuke eendjes zwemmen, zoals smient, slob- , kuif- en witoogeend. Vooral de laatste soort spreekt tot de verbeelding. Onderwijl worden de kippetjes gevoerd; hoe vredig allemaal.

Begraafplaats Vredenhof foto Wim Wijering

In de buurt van de Berkenplas wordt de tijd genomen om een aantal paddenstoelen te vereeuwigen. Zo worden er onder meer opnames gemaakt van: schubbige fopzwam, zwartwordende stuifzwam, weidekringzwam, vliegenzwam, valse hanenkam en zwartwordende wasplaat. Ook knikkende distel staat nog in bloei en vliegen er bruinrode heidelibellen rond. 

Geelgors en rietgors gezusterlijk bij elkaar foto Jan Grootelaar

Bij de Westerplas wordt een poosje later een brilduiker gespot en slaat het vogelhartje even over als er een jonge havik vlakbij de vogelkijkhut plaats neemt; prompt op de huid gezeten door een zwarte kraai. Niet ver van de aanlegsteiger wordt zelfs een biddende ruigpootbuizerd (soort 106) gezien.

Jan staat op enig moment in de duinen oog in oog met 2 soorten gorzen; een vrouwtje geelgors en een vrouwtje rietgors. De twee zitten “gezusterlijk” naast elkaar en laten zich van dichtbij fotograferen. Iets verderop weet hij zelfs nog een vrouwtje beflijster “te scoren”.

Beflijstervrouwtje wordt ook gescoord foto Jan Grootelaar

Plotsklaps grijszwart van opvliegende vogels foto Wim Wijering

Rob, Wim en Gerard vermaken zich aan de andere kant van de Westerplas met het observeren en fotograferen van talloze brand- en rotganzen, die vlakbij het dorp aan het “grazen” zijn. Menigmaal zien ze dat er heibel is tussen een aantal soortgenoten, waarbij de één de ander achterna zit en er flink naar elkaar wordt gehapt. Als eensklaps alles op de wieken gaat, wordt de turbo er op gezet en ziet het plotsklas grijs /zwart van opvliegende vogels.

Het loopt richting 15.00 uur en het wordt tijd om terug te keren naar de Kooiplaats. Inpakken en schoonmaken is het devies. Tegen vieren wordt alle bagage in de Talsma-expres gepakt en gaan we tegen half vijf aan boord. Het zonnetje schijnt nog volop en veruit de meesten verkiezen een zitplek op het bovendek. Drie kwartier later meren we aan, nemen we hartelijk afscheid van elkaar en zit een memorabel excursieweekend er op. Onze vogellijst wordt afgesloten met 106 soorten. Niet onverdienstelijk, toch! 

​De laatste dag is ook beschreven door Ton. Hier tot slot zijn verhaal.

Dag III beschreven door Ton
Zondagmorgen, alweer de laatste dag. Het is ijskoud maar zonnig en we gingen vroeg op pad.

Enkelen moesten nog een beetje bijkomen van de zaterdagavond waar traditiegetrouw Wim Wijering een fotopresentatie hield over de excursies van de voorgaande jaren.

Eenmaal buiten hoorden we het geluid van grote groepen gakkende ganzen, die zich massaal ophielden in de Banckspolder. Iedere groep ganzen werd nauwkeurig bekeken of er wellicht nog roodhalsganzen bijzaten. Helaas was dat niet het geval. Het waren uitsluitend grauwe- ,brand- en rotganzen.

​Daarna langs de dijk naar de Veerdam, waar op het wad grote groepen waadvogels aan het foerageren waren, zoals  bonte- en drieteenstrandlopers, wulpen en rosse grutto’s. Bij de steenstort was ook steeds de izabeltapuit nog aanwezig. Helaas werd bij de Jachthaven een dode kleine alk aangetroffen.

Slechts een overvliegende lepelaar foto Wim Wijering

​Aangekomen bij de Westerplas troffen we grote groepen pijlstaarten, als ook berg- en slobeenden aan, maar jammer genoeg geen lepelaars. Wim zag overigens bij de aanlegsteiger er nog wel één overvliegen. Waarschijnlijk was de rest gevlucht voor het slechte weer.
​
Op het Westerstrand bleef de aanwezigheid van een slechtvalk niet onopgemerkt vanwege grote groepen opvliegende ganzen.

​Aangekomen bij zeetrekpost “Paal 5”  werden op zee diverse groepjes zwarte zee-eenden en enkele roodkeelduikers gezien. In het duingebied, direct achter de eerste duinenrij t.p.v. een net gemaaid stuk gras, werden naast roodborsttapuit ook geel- en rietgors waargenomen, evenals een drietal beflijsters. 
​
Na doorgefietst te zijn naar de Kobbeduinen waren t.p.v de brug over de tweede slenk verschillende steltlopers aan het foerageren, waaronder een groep zwarte ruiters. Elders werd verder nog een ruigpootbuizerd gezien.

Soort 106; de ruigpootbuizerd foto Wim Wijering

Na het fietsrondje rondom Schiermonnikoog werd het tijd om terug te rijden naar kampeerboerderij “De Kooiplaats” voor het vertrek met de veerboot huiswaarts. 

Auteurs: Wim Wijering, Sjoerd Schutten, Hermie Engelbertink, Sylvia Schepers en Ton Bruns
​
Foto’s: Wim Wijering, Johan Drop, Marcel Grunder, Sylvia Schepers, Jan Grootelaar, Rob Zonder en Hermie Engelbertink.