Excursie schiermonnikoog 2016
Ons verblijf Le Tréport op Schiermonnikoog foto Wim Wijering
14 oktober
Le Tréport, een van de keurig opgeknapte onderkomens van Theun Talsma van Kampeerboerderij De Kooiplaats op Schiermonnikoog is, na het uitstapje van vorig jaar naar Rügen, dit keer weer ons vertrouwde stekje. In de haven worden we door Theun, die onze bagage meeneemt, hartelijk verwelkomd en wij gaan per fiets richting boerderij. Nadat we ons hebben ingekwartierd, worden traditiegetrouw zowel de Twentse als de clubvlag in de vlaggenmast gehesen. Bij de Kooiplaats vliegen zelfs nog boerenzwaluwen. |
Onze verenigingsvlag en het Twentse ros fier aan de vlaggenmast foto Wim Wijering
|
Veel kleine zilverreigers bij de Westerplas foto Wim Wijering
Brandganzen ~ in de vlucht foto Wim Wijering
|
Het is mooi weer en al gauw stappen we op de fiets voor een eerste tocht. Eerst richting de veerdam en dan over de dijk en verder richting de Westerplas. Op een stuk bouwland zien we goudplevieren en watersnippen. Op het wad lopen enkele bonte strandlopers en op de basaltstenen van de dijkrand vliegen tapuiten met ons mee. Voor ons vliegt een groep strandleeuweriken op en in de polder spotten we een achttal roodhalsganzen. Dat zijn toch mooie waarnemingen. Bij de Westerplas horen we een roepende waterral. Op het water vertoeven veel soorten eenden o.a. veel pijlstaarten en wintertalingen en een aantal kuif- slob- en tafeleenden. In het water staan zowel grote als kleine zilverreigers hun veren te poetsen. Na een tijdje wordt de tocht voortgezet richting het dorp en onderweg zien we koperwieken, kramsvogels en merels, die zich te goed doen aan de bessen van de Duindoorn. In het dorp wordt een bezoek gebracht aan de visboer; een traditie. Hier verzamelt zich de hele groep weer, die onderweg uit elkaar is gevallen. Daarna gaan we via de Noorderduinen weer richting de Kooiplas. Onderweg daar naar toe worden nog een grote gele kwikstaart, een paar roodborsttapuiten en een klapekster gespot. Verder groepjes goudhaantjes, enkele bladkoninkjes, 4 overvliegende appelvinken en zelfs een beflijster.
Gezamenlijk aan de maaltijd bij hotel van der Werf foto Wim Wijering
’s Avonds gaan we met z’n allen naar het dorp voor een lekkere warme maaltijd bij Van der Werff.
|
Krooneend, één van de krenten uit de pap foto Wim Wijering
|
15 oktober
Ook vanmorgen gaan we weer richting de Westerplas, omdat het nu op het wad eb is. Onderweg zien we groepen kneutjes, vinken, kepen en veldleeuweriken. Op het wad spotten we bonte strandlopers, steenlopers, kleine strandlopers, grote groepen bergeenden, tureluurs, wulpen, zilvermeeuwen en kleine mantelmeeuwen. Bij de Westerplas hoorden we weer de waterral. Nog maar net in de vogelkijkhut hoorden we een ijsvogel, die net voor de hut kwam langs vliegen. Bij de ingang van die kijkhut stonden wilgen waarin goudhaantjes foerageerden , die je heel dicht kon benaderen. Op de plas zien we nog een kleine zwaan, diverse aalscholvers en een enkele lepelaar. We verlaten de Westerplas en gaan een korte wandeling maken op het Rif, in het begin begroeid met o.a. lamsoor en zee-aster. We spotten hier kneu, graspieper, rietgors, watersnip en blauwe kiekendief. Na de wandeling gaan we terug naar de Kooiplas voor de lunch. In de buurt staat een koereiger tussen de ganzen en daarna tussen de koeien te foerageren. |
Goudhaantjes tot op armlengte foto Wim Wijering
|
De kweldertocht is altijd weer een beproeving foto Wim Wijering
|
Na de middag staat er een wandeling op het programma op de Oosterkwelder. In een lang lint fietsen we over het fietspad naar de Kobbeduinen, waar we de fietsen parkeren. Vandaar uit lopen we over een koeienpad door het hoge gras richting het wad. Op enkele plekken moet er een slenk overgestoken worden. Onderweg zien we groepen spreeuwen, kneutjes, veldleeuweriken, graspiepers, oeverpiepers en enkele watersnippen. Wat verder weg op paaltjes zitten enkele buizerds en een slechtvalk. Op het wad foerageren heel wat soorten vogels waaronder kanoet-, drieteen- en bonte strandloper, oeverloper, tureluur, wulp, kemphaan, zwarte ruiter, zilverplevier, bergeend en rotgans. Op de terugweg zien we hopen opgedroogde koeienpoep met een rode gloed. De paddenstoelenkenner onder ons zegt dat dit minuscule kleine paddenstoelen zijn. De loep wordt voor de dag gehaald en bijna met de neus in de poep worden de prachtige paddenstoelen bewonderd. Dit gebeuren was een mooie afsluiting van de wandeling.
’s Avonds gaat een groot deel van de groep weer naar Van der Werff voor wederom het diner. De anderen kiezen voor een eigen bereide maaltijd. Later op de avond verzorgt Wim nog een mooie presentatie over het uitstapje vorig jaar naar Rügen. |
Kanoet op dag twee foto Wim Wijering
|
Koereiger tussen het vee foto Wim Wijering
Duizenden scholeksters bij de Balg foto Wim Wijering
Sneeuwgors op de laatste dag foto Wim Wijering
|
16 oktober
Vanmorgen is er een fietstocht naar het meest oostelijke puntje van het eiland; zandplaat de Balg. Dit is een tocht voor doordouwers, het gaat af en toe over glibberige paadjes en mul zand. Al gauw zien we groepen koperwieken voedsel zoeken in de duindoorn en graspiepers, die opvliegen. Na enkele kilometers fietsen worden enkele vogels in de top van een struik gespot. Het blijken roodborsttapuiten te zijn en iets verderop zitten rietgorzen op de grond voedsel te zoeken. Na tien km flink doortrappen zien we het eind van de begroeiing met daarachter een grote zandvlakte. Het eiland groeit daar nog steeds aan. Op het eindpunt van het eiland aan de wadkant groeit een groot aantal kleine teunisbloemen met zelfs in de top nog bloemen. Onder aan de plant is het zaad al rijp en tientallen sneeuwgorzen eten hun buik hiervan vol. Vanaf de duintoppen hebben we een prachtig zicht op het neerstrijken van duizenden scholeksters en ganzen. Kijkend over de zandbank richting wad zien we, wat we de eerste dagen gemist hebben, lange rijen van wel duizenden pleisterende scholeksters, wulpen en tureluurs. Allemaal staand aan de rand van of net in het water, soort bij soort. Dat is het beeld wat je voor ogen hebt, wanneer je een Waddeneiland gaat bezoeken. Een pracht gezicht. Na gerust, gegeten en genoten te hebben, fietsen we dezelfde weg weer terug. Onderweg spotten we nog een blauwe kiekendief. Weer terug bij de boerderij is het tijd voor inpakken, schoonmaken en de terugreis. Bij de veerhaven wordt tot slot nog een groepje kluten gespot. Even daarvoor kon ook een zwarte roodstaart worden genoteerd. Al met al zijn er door ons deze dagen 106 vogelsoorten waargenomen. We hebben weer genoten van een prachtig weekend in de natuur. Meerdere foto's vindt u onderaan deze pagina in een dia voorstelling. |
Auteurs: Jan Nijmeijer en Marianne Oude Tijdhof
Foto's: Wim Wijering
Foto's: Wim Wijering
Hier vindt u het ludieke verslag van Paul Keizer die ook mee geweest is.
Le Tréport, staat op de uitnodiging van onze voorzitter Jan Nijmeijer, als onderkomen voor ons jaarlijkse uitstapje, vermeld.
Nee niet het in Noord Frankrijk gelegen Le Tréport, maar één van de keurig opgeknapte onderkomens van Theun Talsma op Schiermonnikoog is, na het uitstapje van vorig jaar naar Rügen, dit keer weer ons vertrouwde stekje.
Nahijgend van het rennen om op tijd te zijn, maken we kennis met de ruim twintig overige 'lotgenoten' binnen in het warme restaurant van de veerboot.
Naast het ontbreken van een aantal vaste deelnemers valt meteen op dat niemand zich tijdens de overtocht naar buiten waagt. Het ongure weer zorgt dat iedereen in het geriefelijke restaurant blijft zitten.
Het weer doet denken aan ons eerste bezoek aan Schiermonnikoog alweer heel, heel lang geleden.
Toen, jong en sterk, was in het restaurant zitten tijdens de overtocht not done.
The times they are a changin. (Bob Dylan 1953)
Trouwens wat als Johan Drop er wel bij was geweest!
In de haven op Schiermonnikoog worden we door Theun, die onze bagage meeneemt, hartelijk verwelkomd en gaan wij per fiets richting boerderij. Die ligt nu een stuk dichter bij dan ca. 25 jaar geleden! toen we voor de eerste keer, in blind vertrouwen achter een van de organisatoren, uren achtereen in de stromende regen en op het laatst zelfs in het donker over het eiland hebben gefietst om deze boerderij te vinden.
Wie die organisator toen was?
U mag één keer raden!
Traditiegetrouw worden na aankomst de kamers ingericht en daarna zowel de Twentse als de clubvlag in de vlaggenmast gehesen.
Met een flinke rugwind wordt in de middag strategisch (rugwind) koers gezet naar de welbekende Westerplas. Beschut door de kijkhut kunnen we hier genieten van onder andere vele eendensoorten, aalscholvers, futen en kleine zilverreigers.
Na een tijdje hier te hebben rondgekeken wordt de fietstocht voortgezet richting het dorp.
Voor velen is het genot van een lekker visje hier bij onze vaste visboer zeker zo groot, zij het dat we onze vriendelijke en altijd goedlachse Jan Keizer, door ons zo genoemd vanwege zijn onmiskenbare gelijkenis met de BZN zanger, daar niet zien.
Bij terugkomst zien we in de weiden rondom onze boerderij hoe vele honderden brandganzen zich tegoed doen aan het sappige gras en als we, voor de warme maaltijd bij Hotel van der Werff op weg gaan, zien we dat daar vele honderden exemplaren bij zijn gekomen.
Het eten bij Hotel van der Werff smaakt uitstekend en hebben ook Alwie E. en Jan Gr. zich netjes gedragen.
De traditie om als één groep terug te gaan blijkt echter niet meer te bestaan. Als het laatste groepje bij het hotel vertrekt is de rest al in geen velden of wegen meer te bekennen.
The times they are a changin.
De gezelligheid bij terugkomst lijdt daar echter niet onder. Zo blijkt de tweede soortenlijst, door Wim Wijering als 'ijskastlijst' geïntroduceerd, een groot succes. Het is de bedoeling dat iedereen zijn of haar eigen waarneming daarop vastlegt. Echter het aantal gespotte soorten op deze lijst is vele malen groter dan die van de officiële lijst (van Wim zelf). En dat kan natuurlijk niet. Urenlang puzzelen om de twee lijsten te synchroniseren leidt evenmin tot het gewenste resultaat en de ijskastlijst belandt daarom in de ijskast!
Volgens Wim zijn de krenten uit de vogelpap op deze eerste dag: oeverpieper, krooneend, lepelaar, roodborsttapuit, kleine strandloper en strandleeuwerik. Alle bijzondere soorten van de ijskastlijst zijn daar niet bij inbegrepen. . . .
Marianne Oude Tijdhof maakt zich niet zo druk om de gespotte vogels en zit, wellicht als voorbereiding op haar komende status als TV (Oost) ster, in alle rust haar paddenstoelenboek te bestuderen.
In vergelijking met voorgaande jaren is, ondanks de ingeslagen hoeveelheid drank, de sfeer verder opvallend rustig.
The times they are a changin.
Na een eveneens rustige nacht staat de volgende dag een bezoek aan de kwelder op het programma.
In de wetenschap dat een dergelijke tocht meer ongemak dan kijkgenot oplevert, kiezen Ans en ik voor een fietstocht over het eiland. Tijdens onze flinke fietstocht komen we zowaar op prachtige delen van Schiermonnikoog, waar we nooit eerder zijn geweest!
Na een paar uur fietsen zien we een eind voor ons zowaar Jan Keizer - onze visboer - lopen met zijn hond aan de lijn. Voordat we echter een praatje met hem kunnen maken is hij jammer genoeg al weer uit het zicht in het bos verdwenen.
In schril contrast hiermee staat de ervaring van de deelnemers aan de kweldertocht.
Die zien en horen niets en komen slechts tot slenk 2!
Niets gehoord of gezien?
Ja; U leest het goed.
Tot slenk 2?
Inderdaad slechts tot slenk 2, waar normaal slenk 5 of 6 wordt gehaald!
Het zal aan de samenstelling van de groep hebben gelegen. In ieder geval niet aan het weer dat duidelijk beter is geworden.
's Middags gaan we vanwege de windrichting weer met zijn allen richting Westerplas.
Zoals gebruikelijk valt op de weg daarheen de groep al snel uiteen. Met voorzitter Jan aan het hoofd bij de plas aangekomen, zien we nog juist het vertrek van de snelle groep van Wim Wijering.
In de kijkhut worden we door enthousiast vogelgezang begroet.
“Daar hoor ik een winterkoning”, zegt Jan.
“Nee Jan” “Ik kan hem vanaf hier duidelijk zien en volgens mij heeft een winterkoning geen rode borst”.
Oké, dan is het een roodborst.
Nadat vorig jaar in Rügen al twijfel over het gezichtsvermogen van Jan is ontstaan, komt daar nu een sterk verminderd gehoorvermogen bij.
Hermie laat niets aan het toeval over en weet in no time met behulp van zijn mobieltje een paar nieuwsgierige goudhaantjes te lokken. De druk kwetterende beestjes komen zowaar tot minder dan een armlengte op ons af.
Iets verderop aan de wadkant van Schiermonnikoog zien we een blauwe kiekendief met prooi op zo'n 75 meter voor ons naar de grond gaan. Helaas wordt deze door de begroeiing daarna verder aan ons oog onttrokken en waar in voorgaande jaren hier duizenden scholeksters zaten, is nu geen enkel exemplaar te bekennen. Ra, ra.
Bij terugkomst staat een koereiger, een soort die ik niet eerder heb gezien, - zoals het hoort - te midden van een aantal koeien, te foerageren.
's Avonds gaat een deel van de groep weer naar van der Werff voor een heerlijk diner. De anderen kiezen voor een eigen bereide maaltijd.
Tijdens het eten blijkt hoe diep Wim is gegaan tijdens de kweldertocht eerder die dag terwijl hem nog een zware taak, de diapresentatie, te wachten staat.
Hoewel op de uitnodiging van Jan staat dat iedereen zijn eigen programma kan maken, geldt dit niet voor het onderdeel diapresentatie. Die is voor iedereen verplicht.
Het is verbazingwekkend hoe snel Wim hersteld is en ons weet te boeien met opnames van het uitstapje van het vorige jaar op Rügen.
Met zichtbaar genoegen voorziet hij alle kiekjes van het nodige ludieke commentaar. Het waarheidsgehalte daarvan moet echter met de nodige korreltjes zout genomen worden.
Op deze tweede dag worden onder meer waargenomen: boomleeuwerik, kanoet, zilverplevier, kemphaan, beflijster en zwarte ruiter.
Na weer een opvallend rustige avond en nacht staat de volgende ochtend een tocht naar de Balg op het programma.
Slechts 9 personen wagen zich aan deze ruim 9 km lange weg grotendeels over een smal, glibberig fietspaadje, terwijl de rest nog op één oor ligt bij te komen van de ontberingen van de vorige dag.
Het wordt een zware tocht, waarbij voorzitter Jan grote indruk op ons maakt. Waar ondergetekende tot twee keer toe ongewild met de drassige grond kennis maakt, weet Jan als een volleerd acrobaat, één hand losjes aan het stuur en in de andere zijn imposante telescoop, moeiteloos het juiste pad te volgen.
De verwilderde kat die ons pad kruist, ziet hij door zijn concentratie op het fietsen, echter niet.
Na zo'n uur glibberen en ploeteren bereiken we het meest oostelijke deel van Schiermonnikoog: de zandplaat Balg.
En daar zitten ze.
Niet één, maar duizenden scholeksters en ganzen. Kennelijk hebben ze genoeg van het gegluur van de vele vogelaars en daarom hun vertrouwde plek verruild voor deze uithoek. Vanaf de duintoppen hebben we, met of zonder kijker of telescoop, prachtig zicht op het neerstrijken van nog eens duizenden exemplaren.
In schril contrast hiermee staat de werkwijze van onze clubgenoot Vincent de Lenne met zijn vrienden die we op de terugweg tegen komen. Zij laten er geen misverstand over bestaan wie serieus met de hobby bezig is.
In een niets en niemand ontziende drang te scoren sluipen zij, als een gedisciplineerde groep jagers, in slagorde van struik naar struik door het duinlandschap op zoek naar een nieuwe soort. Een nieuwe generatie vogelaars dient zich aan.
The times they are a changin.
Op deze derde dag worden nog drie nieuwe soorten gescoord, e weten: sneeuwgors (Jan Nijmeijer & Co), zwarte roodstaart (Jan Grootelaar & Co) en kluut (Wim Wijering & Co).
Het weer wordt geleidelijk aan beter en de zon komt zowaar te voorschijn. Daarvan kunnen we nauwelijks genieten, omdat het al weer tijd is voor inpakken, schoonmaken en de terugreis.
Kortom; het is weer een prachtig weekend geweest.
Al met al zijn er door ons dit weekend 106 vogelsoorten waargenomen en daar mogen we volgens Wim best tevreden mee zijn.
Echter dit keer geen:
om maar een paar hoogtepunten uit het verleden te noemen.
The times they are a changin.
Of die tijd ooit terug komt?
The answer my friend is blowing in the wind. (idem Bob Dylan)
Met dank aan Wim Wijering en Jan Nijmeijer voor de foto's en de nodige info.
Le Tréport, staat op de uitnodiging van onze voorzitter Jan Nijmeijer, als onderkomen voor ons jaarlijkse uitstapje, vermeld.
Nee niet het in Noord Frankrijk gelegen Le Tréport, maar één van de keurig opgeknapte onderkomens van Theun Talsma op Schiermonnikoog is, na het uitstapje van vorig jaar naar Rügen, dit keer weer ons vertrouwde stekje.
Nahijgend van het rennen om op tijd te zijn, maken we kennis met de ruim twintig overige 'lotgenoten' binnen in het warme restaurant van de veerboot.
Naast het ontbreken van een aantal vaste deelnemers valt meteen op dat niemand zich tijdens de overtocht naar buiten waagt. Het ongure weer zorgt dat iedereen in het geriefelijke restaurant blijft zitten.
Het weer doet denken aan ons eerste bezoek aan Schiermonnikoog alweer heel, heel lang geleden.
Toen, jong en sterk, was in het restaurant zitten tijdens de overtocht not done.
The times they are a changin. (Bob Dylan 1953)
Trouwens wat als Johan Drop er wel bij was geweest!
In de haven op Schiermonnikoog worden we door Theun, die onze bagage meeneemt, hartelijk verwelkomd en gaan wij per fiets richting boerderij. Die ligt nu een stuk dichter bij dan ca. 25 jaar geleden! toen we voor de eerste keer, in blind vertrouwen achter een van de organisatoren, uren achtereen in de stromende regen en op het laatst zelfs in het donker over het eiland hebben gefietst om deze boerderij te vinden.
Wie die organisator toen was?
U mag één keer raden!
Traditiegetrouw worden na aankomst de kamers ingericht en daarna zowel de Twentse als de clubvlag in de vlaggenmast gehesen.
Met een flinke rugwind wordt in de middag strategisch (rugwind) koers gezet naar de welbekende Westerplas. Beschut door de kijkhut kunnen we hier genieten van onder andere vele eendensoorten, aalscholvers, futen en kleine zilverreigers.
Na een tijdje hier te hebben rondgekeken wordt de fietstocht voortgezet richting het dorp.
Voor velen is het genot van een lekker visje hier bij onze vaste visboer zeker zo groot, zij het dat we onze vriendelijke en altijd goedlachse Jan Keizer, door ons zo genoemd vanwege zijn onmiskenbare gelijkenis met de BZN zanger, daar niet zien.
Bij terugkomst zien we in de weiden rondom onze boerderij hoe vele honderden brandganzen zich tegoed doen aan het sappige gras en als we, voor de warme maaltijd bij Hotel van der Werff op weg gaan, zien we dat daar vele honderden exemplaren bij zijn gekomen.
Het eten bij Hotel van der Werff smaakt uitstekend en hebben ook Alwie E. en Jan Gr. zich netjes gedragen.
De traditie om als één groep terug te gaan blijkt echter niet meer te bestaan. Als het laatste groepje bij het hotel vertrekt is de rest al in geen velden of wegen meer te bekennen.
The times they are a changin.
De gezelligheid bij terugkomst lijdt daar echter niet onder. Zo blijkt de tweede soortenlijst, door Wim Wijering als 'ijskastlijst' geïntroduceerd, een groot succes. Het is de bedoeling dat iedereen zijn of haar eigen waarneming daarop vastlegt. Echter het aantal gespotte soorten op deze lijst is vele malen groter dan die van de officiële lijst (van Wim zelf). En dat kan natuurlijk niet. Urenlang puzzelen om de twee lijsten te synchroniseren leidt evenmin tot het gewenste resultaat en de ijskastlijst belandt daarom in de ijskast!
Volgens Wim zijn de krenten uit de vogelpap op deze eerste dag: oeverpieper, krooneend, lepelaar, roodborsttapuit, kleine strandloper en strandleeuwerik. Alle bijzondere soorten van de ijskastlijst zijn daar niet bij inbegrepen. . . .
Marianne Oude Tijdhof maakt zich niet zo druk om de gespotte vogels en zit, wellicht als voorbereiding op haar komende status als TV (Oost) ster, in alle rust haar paddenstoelenboek te bestuderen.
In vergelijking met voorgaande jaren is, ondanks de ingeslagen hoeveelheid drank, de sfeer verder opvallend rustig.
The times they are a changin.
Na een eveneens rustige nacht staat de volgende dag een bezoek aan de kwelder op het programma.
In de wetenschap dat een dergelijke tocht meer ongemak dan kijkgenot oplevert, kiezen Ans en ik voor een fietstocht over het eiland. Tijdens onze flinke fietstocht komen we zowaar op prachtige delen van Schiermonnikoog, waar we nooit eerder zijn geweest!
Na een paar uur fietsen zien we een eind voor ons zowaar Jan Keizer - onze visboer - lopen met zijn hond aan de lijn. Voordat we echter een praatje met hem kunnen maken is hij jammer genoeg al weer uit het zicht in het bos verdwenen.
In schril contrast hiermee staat de ervaring van de deelnemers aan de kweldertocht.
Die zien en horen niets en komen slechts tot slenk 2!
Niets gehoord of gezien?
Ja; U leest het goed.
Tot slenk 2?
Inderdaad slechts tot slenk 2, waar normaal slenk 5 of 6 wordt gehaald!
Het zal aan de samenstelling van de groep hebben gelegen. In ieder geval niet aan het weer dat duidelijk beter is geworden.
's Middags gaan we vanwege de windrichting weer met zijn allen richting Westerplas.
Zoals gebruikelijk valt op de weg daarheen de groep al snel uiteen. Met voorzitter Jan aan het hoofd bij de plas aangekomen, zien we nog juist het vertrek van de snelle groep van Wim Wijering.
In de kijkhut worden we door enthousiast vogelgezang begroet.
“Daar hoor ik een winterkoning”, zegt Jan.
“Nee Jan” “Ik kan hem vanaf hier duidelijk zien en volgens mij heeft een winterkoning geen rode borst”.
Oké, dan is het een roodborst.
Nadat vorig jaar in Rügen al twijfel over het gezichtsvermogen van Jan is ontstaan, komt daar nu een sterk verminderd gehoorvermogen bij.
Hermie laat niets aan het toeval over en weet in no time met behulp van zijn mobieltje een paar nieuwsgierige goudhaantjes te lokken. De druk kwetterende beestjes komen zowaar tot minder dan een armlengte op ons af.
Iets verderop aan de wadkant van Schiermonnikoog zien we een blauwe kiekendief met prooi op zo'n 75 meter voor ons naar de grond gaan. Helaas wordt deze door de begroeiing daarna verder aan ons oog onttrokken en waar in voorgaande jaren hier duizenden scholeksters zaten, is nu geen enkel exemplaar te bekennen. Ra, ra.
Bij terugkomst staat een koereiger, een soort die ik niet eerder heb gezien, - zoals het hoort - te midden van een aantal koeien, te foerageren.
's Avonds gaat een deel van de groep weer naar van der Werff voor een heerlijk diner. De anderen kiezen voor een eigen bereide maaltijd.
Tijdens het eten blijkt hoe diep Wim is gegaan tijdens de kweldertocht eerder die dag terwijl hem nog een zware taak, de diapresentatie, te wachten staat.
Hoewel op de uitnodiging van Jan staat dat iedereen zijn eigen programma kan maken, geldt dit niet voor het onderdeel diapresentatie. Die is voor iedereen verplicht.
Het is verbazingwekkend hoe snel Wim hersteld is en ons weet te boeien met opnames van het uitstapje van het vorige jaar op Rügen.
Met zichtbaar genoegen voorziet hij alle kiekjes van het nodige ludieke commentaar. Het waarheidsgehalte daarvan moet echter met de nodige korreltjes zout genomen worden.
Op deze tweede dag worden onder meer waargenomen: boomleeuwerik, kanoet, zilverplevier, kemphaan, beflijster en zwarte ruiter.
Na weer een opvallend rustige avond en nacht staat de volgende ochtend een tocht naar de Balg op het programma.
Slechts 9 personen wagen zich aan deze ruim 9 km lange weg grotendeels over een smal, glibberig fietspaadje, terwijl de rest nog op één oor ligt bij te komen van de ontberingen van de vorige dag.
Het wordt een zware tocht, waarbij voorzitter Jan grote indruk op ons maakt. Waar ondergetekende tot twee keer toe ongewild met de drassige grond kennis maakt, weet Jan als een volleerd acrobaat, één hand losjes aan het stuur en in de andere zijn imposante telescoop, moeiteloos het juiste pad te volgen.
De verwilderde kat die ons pad kruist, ziet hij door zijn concentratie op het fietsen, echter niet.
Na zo'n uur glibberen en ploeteren bereiken we het meest oostelijke deel van Schiermonnikoog: de zandplaat Balg.
En daar zitten ze.
Niet één, maar duizenden scholeksters en ganzen. Kennelijk hebben ze genoeg van het gegluur van de vele vogelaars en daarom hun vertrouwde plek verruild voor deze uithoek. Vanaf de duintoppen hebben we, met of zonder kijker of telescoop, prachtig zicht op het neerstrijken van nog eens duizenden exemplaren.
In schril contrast hiermee staat de werkwijze van onze clubgenoot Vincent de Lenne met zijn vrienden die we op de terugweg tegen komen. Zij laten er geen misverstand over bestaan wie serieus met de hobby bezig is.
In een niets en niemand ontziende drang te scoren sluipen zij, als een gedisciplineerde groep jagers, in slagorde van struik naar struik door het duinlandschap op zoek naar een nieuwe soort. Een nieuwe generatie vogelaars dient zich aan.
The times they are a changin.
Op deze derde dag worden nog drie nieuwe soorten gescoord, e weten: sneeuwgors (Jan Nijmeijer & Co), zwarte roodstaart (Jan Grootelaar & Co) en kluut (Wim Wijering & Co).
Het weer wordt geleidelijk aan beter en de zon komt zowaar te voorschijn. Daarvan kunnen we nauwelijks genieten, omdat het al weer tijd is voor inpakken, schoonmaken en de terugreis.
Kortom; het is weer een prachtig weekend geweest.
Al met al zijn er door ons dit weekend 106 vogelsoorten waargenomen en daar mogen we volgens Wim best tevreden mee zijn.
Echter dit keer geen:
- gebakken ei van Jan Pross
- kussengevecht op zolder
- bezoek aan een (Tox) bar
- waarneming van een bijeneter
- nachtelijke strandwandeling bij windkracht 9
om maar een paar hoogtepunten uit het verleden te noemen.
The times they are a changin.
Of die tijd ooit terug komt?
The answer my friend is blowing in the wind. (idem Bob Dylan)
Met dank aan Wim Wijering en Jan Nijmeijer voor de foto's en de nodige info.