Kalkflora-excursie Lengerich
Op zaterdag 31 mei 2014 stond een bezoek aan onze Oosterburen op het programma. In de buurt van de Duitse plaats Lengerich wilden we genieten van de aldaar aanwezige kalkflora, met hopelijk veel orchideeën. In het programma hadden we vooraf ook aangegeven dat we onze ogen goed de kost moesten geven om de oehoe’s in het gebied op te sporen. De omgeving van Lengerich met de Silberberg doet enigszins Limburgs aan en staat bekend om zijn steen- en kalkgroeves.
We vertrokken vanuit Weerselo om 07.00 uur met veertien personen. Het beloofde een mooie zonnige dag te worden. Het gebied ligt op een smalle kalkrichel. Het is een uitloper van het Teutoburgerwald, die in noordwestelijke richting het Noordduitse vlakke land insteekt; het vroegere stroomgebied van de Ems.
We vertrokken vanuit Weerselo om 07.00 uur met veertien personen. Het beloofde een mooie zonnige dag te worden. Het gebied ligt op een smalle kalkrichel. Het is een uitloper van het Teutoburgerwald, die in noordwestelijke richting het Noordduitse vlakke land insteekt; het vroegere stroomgebied van de Ems.
Eén der onzen kon het op enig moment niet laten om met een eigen imitatie een koekoek naar zich toe te “roepen”. Ieder stond verbaasd te kijken hoe het beestje hierop reageerde. Boven aan de randen van de groeve en in het omliggende bos groeiden meerdere orchideeën, zoals wit bosvogeltje, vogelnestje en breedbladige wespenorchis. Verder zagen we nog veel meer interessante flora, als: heksenkruid, zevenster, heelkruid en de rode zaaddozen van de aronskelk. De fotografen in ons midden lagen er geregeld plat op de buik voor om opnames te maken.
Twee van hen raakten hierdoor wat achterop, terwijl de rest de tocht vervolgde. Ze raakten even later nog verder achterop toen bleek dat de verrekijker van één van hun verdwenen was. Ongetwijfeld ergens bij het fotograferen laten liggen, was de conclusie. Zij keerden dan ook op hun schreden terug, waarbij de conditie behoorlijk getest werd in verband met de steile omgeving. De verrekijker was en bleek aanvankelijk onvindbaar. Een dure verrekijker laat je niet zo maar achter en dus werd telefonisch versterking ingeroepen vanuit de kopgroep.
Twee van hen keerden ook op hun schreden retour en sloten zich bij het zoekende duo aan. Daarna duurde het niet lang meer voordat het raadsel was opgelost. Eén van de afdalers viel het namelijk op dat de 2e fotograaf met 2 verrekijkers om zijn hals liep. En jawel hoor. Twee vrijwel identieke kijkers. Kennelijk is de tweede in een onnadenkend moment opgeraapt bij het gezamenlijk fotograferen. Het is immers lastig fotograferen met al die apparatuur om je nek. Je maakt wat mee op zo’n excursie.
Twee van hen keerden ook op hun schreden retour en sloten zich bij het zoekende duo aan. Daarna duurde het niet lang meer voordat het raadsel was opgelost. Eén van de afdalers viel het namelijk op dat de 2e fotograaf met 2 verrekijkers om zijn hals liep. En jawel hoor. Twee vrijwel identieke kijkers. Kennelijk is de tweede in een onnadenkend moment opgeraapt bij het gezamenlijk fotograferen. Het is immers lastig fotograferen met al die apparatuur om je nek. Je maakt wat mee op zo’n excursie.
Het laatste onderdeel van de kalkflora-excursie betrof een bezoek aan de Silberberg, een kalkheuvel, 180 m hoog, in de buurt van Hagen. Het is een beschermd natuurgebied dat bestaat uit een kalkgrasland dat omzoomd wordt door een beuken-/ haagbeukenbos. Het kalkgrasland, de kern van het natuurgebied, heeft een hoge natuurwaarde. Vermoedelijk werd hier vroeger zilver gevonden, maar nu kleurt het goud van de orchideeën de omgeving.
Het was een prachtige leerzame dag, waarvoor je niet zover weg hoeft om dit alles te kunnen meemaken. In Nederland kom je deze flora eigenlijk alleen nog maar in Zuid Limburg en een klein beetje in de Lemselermaten. Een dergelijke excursie is dan ook zeker voor verhaling vatbaar.
Tekst: Jan Nijmeijer (10-02-2015)
Foto’s: Wim Wijering
Tekst: Jan Nijmeijer (10-02-2015)
Foto’s: Wim Wijering