natuurkalender special 2024
In november 2004 werd de Natuurkalender voor het eerst geïntroduceerd op onze website. Maandelijks worden hierop natuurfoto’s uit eigen gelederen geplaatst. Kenmerkend is de toelichting bij de foto’s, die veelal een educatief karakter dragen. Ons doel: “Een breed publiek laten meegenieten wat de natuur nog steeds aan schoonheid te bieden heeft”.
Onafgebroken zijn we nu twee decennia verder en vinden het de hoogste tijd dat onze natuurfotografen aan u worden voorgesteld. Naast een fotootje en een korte intro laten zij in deze” special” een drietal van hun meest dierbare foto’s van de afgelopen jaren zien. Kijken dus!
Onafgebroken zijn we nu twee decennia verder en vinden het de hoogste tijd dat onze natuurfotografen aan u worden voorgesteld. Naast een fotootje en een korte intro laten zij in deze” special” een drietal van hun meest dierbare foto’s van de afgelopen jaren zien. Kijken dus!
Leo Wijering
Leo was vele jaren als verwoed visser aan de waterkant te vinden. Verder zocht hij graag bijzondere paddenstoelen op en is zich daar op toe gaan leggen. Aangestoken door zijn beide jongere broers is hij in 2010 begonnen met het fotograferen van paddenstoelen en vlinders. Het kon niet uitblijven dat hij zich meer en meer in de vogelfotografie is gaan interesseren en doet dit momenteel meer dan verdienstelijk. Vooral in Losser en de omgeving van Emmen is hij veelvuldig te vinden. Hij heeft een eigen website: “Natuurfotografie Leo Wijering
Leo was vele jaren als verwoed visser aan de waterkant te vinden. Verder zocht hij graag bijzondere paddenstoelen op en is zich daar op toe gaan leggen. Aangestoken door zijn beide jongere broers is hij in 2010 begonnen met het fotograferen van paddenstoelen en vlinders. Het kon niet uitblijven dat hij zich meer en meer in de vogelfotografie is gaan interesseren en doet dit momenteel meer dan verdienstelijk. Vooral in Losser en de omgeving van Emmen is hij veelvuldig te vinden. Hij heeft een eigen website: “Natuurfotografie Leo Wijering
Klapekster
Voor vogelfotografie (mijn grootste passie) ben ik niet zelden te vinden in Drenthe, waar ik een vakantiehuis bezit. De foto van deze – voor Nederlandse begrippen – zeldzame Klapekster (Lanius excubitor) heb ik een hele poos geleden gemaakt in de Mepper Hooilanden. Het is een typische klauwier met een lange staart, een haaksnavel en een beetje een boeventronie. Vele uren van wachten en nog eens wachten duurde het voordat eindelijk deze opname kon worden gemaakt. Het mooiste vind ik het balanceren van de vogel op een dun takje, waardoor de gespreide staart mooi tot z’n recht komt. |
Oranjerode hertenzwam
Natuurfotografie is bij mij begonnen met het zoeken naar en het vastleggen van paddenstoelen. Hoe kleurrijk deze schimmels kunnen zijn, is te zien bij deze Oranjerode Hertenzwam (Pluteus aurantiorugosus), die ik indertijd heb gefotografeerd in het Arboretum Poortbulten (de Lutte). Het is een zeldzame en kwetsbare soort. Bij het maken van opnames van paddenstoelen lig ik voor de juiste compositie nogal eens op m’n buik. Dat doet mij herinneren aan een moment toen ik in die positie langs de kant van de weg lag. Een wandelaarster kwam ijlings aangesneld, omdat ze dacht dat mij wat was overkomen. Na haar te hebben gerustgesteld, heb ik haar uiteraard laten zien wat ik gefotografeerd had. |
Haas met watersnip
Mijn 3e foto, gemaakt op 21 september 2021 bij de Oelemars in Losser, kan wat mij betreft worden geplaatst bij de categorie “curiosa”. Zoals uzelf kunt constateren zit namelijk een Haas (Lepus europaeus) gebroederlijk naast een Watersnip (Gallinago gallinago). Zo te zien lijkt het voor “heer langoor” wat ongemakkelijk, maar kennelijk verdragen ze toch elkaars aanwezigheid. Van de gewenste anderhalve Covidmeter (wat er toen speelde) hebben ze in ieder geval nog nooit gehoord. We zijn benieuwd of er ooit eerder een dergelijk tafereeltje op de gevoelige plaat is vastgelegd. Laat het ons vooral weten. |
Rinus Baaijens
Rinus is al op jonge leeftijd begonnen met een 6 x 9 klapcamera (rolfilm). Zijn liefde voor grootbeeld is altijd gebleven. De eerste les; wel doordraaien na elke opname, anders had je zo 6 of 8 opnamen over elkaar. De camera’s veranderden en ook de manier van fotograferen, maar het zien blijft altijd hetzelfde, zoals hij dat vele jaren beroepsmatig heeft ervaren. De diversiteit van onderwerpen vindt hij nog altijd het meest boeiende, al staat de natuur voor hem wel boven aan. Dit gaat soms ten koste van andere interessante onderwerpen. Hij verzucht: “Het ergste is: “Ik heb nog een map vol mooie onderwerpen, waar ik misschien niet meer helemaal aan toe kom”.
Rinus is al op jonge leeftijd begonnen met een 6 x 9 klapcamera (rolfilm). Zijn liefde voor grootbeeld is altijd gebleven. De eerste les; wel doordraaien na elke opname, anders had je zo 6 of 8 opnamen over elkaar. De camera’s veranderden en ook de manier van fotograferen, maar het zien blijft altijd hetzelfde, zoals hij dat vele jaren beroepsmatig heeft ervaren. De diversiteit van onderwerpen vindt hij nog altijd het meest boeiende, al staat de natuur voor hem wel boven aan. Dit gaat soms ten koste van andere interessante onderwerpen. Hij verzucht: “Het ergste is: “Ik heb nog een map vol mooie onderwerpen, waar ik misschien niet meer helemaal aan toe kom”.
Hop
Het lijkt zo simpel deze plaat, maar het begon onopvallend met het proberen dichterbij te komen. Eerst tot de knieën door de vijver, daarna op de buik achter het huis langs (is de dienstplicht destijds toch goed voor geweest) om vervolgens om het huis te kruipen met enkele grassprieten en twijgjes op de muts. Daarna 25 m op de buik schuivend over het gras, langs de plantenbakken en tussendoor voorzichtig kijkend of hij nog op de plek zit. Het laatste stukje is extra opletten, daarna rustig omhoog en wie kijkt mij aan; de heer of mevrouw Hop (Upupa epops). Gelukkig, de vogel blijft zitten en voorzichtig kan de sessie worden afgemaakt. |
Herfstsfeer door de autovoorruit
Paddenstoelen fotograferen is een leuke bezigheid, maar als het gaat regenen is het wel handig als de auto in de buurt staat. Schuilend in de auto, de ruitenwissers deden hun werk, en wat zie ik: “Er ontpopt zich een kunstwerk door de ruit”. Door de wasem op het glas werd het beeld plotseling een plaatje. Dus snel de camera gepakt en opnames gemaakt door de voorruit. Hierbij uiteraard wel opgelet dat de ruitenwissers niet in beeld kwamen. De bui was over en ik was blij met deze opname. Kortom; de middag kreeg zomaar een bijzondere wending. |
Boom – laatste schreeuw
Als deze boom kon praten, zouden wij de mooiste verhalen van ‘m horen. Robuust stond hij daar, op de kruising van de Dinkel en diens omleiding. Iedereen kende hem. Maar deze dag was anders. De wind vertelde hem dat het geen goede dag was en plotseling begon het in alle hevigheid te waaien. De boom probeerde van alles om overeind te blijven, maar het ging gewoonweg niet meer; hij was te oud. In paniek vroeg hij zich af wat kan ik nog doen. Het werd zijn laatste schreeuw, zoals overduidelijk te zien op de foto! Bedankt oude reus. |
Johan Drop
Sinds jaar en dag neemt Johan namens de Vereniging deel aan ringonderzoek en soortbeschermingsprojecten voor erf- en weidevogels. Het fotograferen vormt voor hem een onderdeel van zijn activiteiten. Veelal gaat de apparatuur mee en wanneer de kans zich voordoet worden er opnames gemaakt. Ook tijdens excursies en natuurreizen vormt fotografie hierin een wezenlijk onderdeel. Dit levert soms mooie, maar ook verrassende en onverwachte ontmoetingen op. De drive voor de fotografie ligt bij hem vooral in de spanning en natuurbeleving tijdens het maken van de foto’s.
Sinds jaar en dag neemt Johan namens de Vereniging deel aan ringonderzoek en soortbeschermingsprojecten voor erf- en weidevogels. Het fotograferen vormt voor hem een onderdeel van zijn activiteiten. Veelal gaat de apparatuur mee en wanneer de kans zich voordoet worden er opnames gemaakt. Ook tijdens excursies en natuurreizen vormt fotografie hierin een wezenlijk onderdeel. Dit levert soms mooie, maar ook verrassende en onverwachte ontmoetingen op. De drive voor de fotografie ligt bij hem vooral in de spanning en natuurbeleving tijdens het maken van de foto’s.
Jonge vos
Iets meer dan 7 jaar geleden werd ik in Fleringen opmerkzaam gemaakt op geluiden van spelende jonge vosjes (Vulpes vulpes). Het was mij bekend dat zich in een bosperceel een bestaand vossenhol bevond, welke evenwel nooit bezet is geweest. Voorzichtig verplaatste ik me ~ met de camera “in de aanslag” ~ voorzichtig van boom tot boom. Eén van de jonge beestjes had me kennelijk toch aan horen komen. Opeens stond ik namelijk oog in oog met dit jonge vosje, die me vanachter een bemoste boomstam nieuwsgierig aankeek. Het was kortom; een prachtig moment, omdat vossen van nature erg schuw zijn. Net toen deze opname was gemaakt, kwam plots ook de moervos tevoorschijn en liep regelrecht op me af. Voor beiden was dat voor even een schrikmoment. Toen de vos me op het laatste moment in de gaten kreeg, maakte het dier zich met een heel apart geluid uit de voeten. |
Kwartel
Natuurfotografen weten als geen ander dat het nagenoeg onmogelijk is om een Kwartel (Coturnix coturnix) in de vrije natuur te zien, laat staan voor de lens te krijgen. Toch is dat in de onderhavige situatie toevalligerwijs gelukt. Tijdens een inventarisatie, gericht op de overleving van weidevogelkuikens, stond wederom in Fleringen plots dit exemplaar op een zandpad achter de auto. Het is daarom maar goed dat ik bij dit soort aangelegenheden vrijwel altijd een camera bij de hand heb. In een mum van tijd was het beestje weer verdwenen. Het bleef helaas bij dit enige shot, maar daarmee was ik uiteraard meer dan tevreden. Dat noemen we mazzel hebben. |
Bruinkopgors
Al jaren maak ik met natuurvrienden in het voorjaar mooie trips naar verre oorden. Ruim vier jaar geleden waren we te gast in Kazachstan. Tot ons gezelschap behoorde ook een reisgids met een enorme vogelkennis. Hij loodste ons op enig moment via een smal paadje een kloof in, tussen allerlei lage struiken door. Reeds van afstand wees hij ons op een vogel met veel geel in het verenkleed. Even later kon deze prachtige Bruinkopgors (Emberiza bruniceps) worden geportretteerd. De vogel trok zich totaal niets aan van ons gezelschap en zong rustig door. Hoe anders is dat doorgaans hier. Ik laat deze foto graag zien, omdat het een herinnering is aan onze gids, die ons naderhand tijdens Covid helaas is ontvallen. |
Wim Wijering
Wim is de jongste van de 3 gebroeders Wijering. Hij is één van de oprichters van de Natuur- en vogelwerkgroep “de Grutto” en verzorgt al ruim 40 jaar presentaties voor jong en oud over de natuur. Hij bepleit vooral natuurbehoud en natuur als welzijnsbron. Daarmee draagt hij indirect bij aan het behoud van het landschap in de eigen leefomgeving. Hij zet zich daarnaast vooral in op het gebied van Jeugd en Natuur. De jeugd is immers onze toekomst. Wim is bovenal een gepassioneerd en breed georiënteerd natuurfotograaf, die vooral actief is in geheel Noordoost Twente en soms ver daarbuiten.
Wim is de jongste van de 3 gebroeders Wijering. Hij is één van de oprichters van de Natuur- en vogelwerkgroep “de Grutto” en verzorgt al ruim 40 jaar presentaties voor jong en oud over de natuur. Hij bepleit vooral natuurbehoud en natuur als welzijnsbron. Daarmee draagt hij indirect bij aan het behoud van het landschap in de eigen leefomgeving. Hij zet zich daarnaast vooral in op het gebied van Jeugd en Natuur. De jeugd is immers onze toekomst. Wim is bovenal een gepassioneerd en breed georiënteerd natuurfotograaf, die vooral actief is in geheel Noordoost Twente en soms ver daarbuiten.
Wilde Kat
Het is al weer ettelijke jaren geleden dat ik in de winterperiode op vakantie was in Hunsbrück (Duitsland). Tijdens een wandeling in de sneeuw zag ik plots vanonder een struik een Wilde Kat (Felis silvestris) tevoorschijn komen. Het dier was overduidelijk op rooftocht en merkte mij niet op. Dit zijn van die ontmoetingen, die natuurfotografie zo geweldig mooi en tegelijk bijzonder spannend maken. Wanneer krijg je nou zo’n kans. |
Groot geaderd Witje
Het fotograferen van vlinders in de vlucht is een meer dan lastige klus. Daarom ben ik gehecht aan deze foto, waarop een viertal vliegende witjes staan afgebeeld; om precies te zijn Groot Geaderde Witjes (Aporia crataeg). De contrasterende zwarte aders in de vleugels geven deze soort een bijzonder aanzien. Ik ben erg ingenomen met het feit dat ze alle vier scherp zijn geworden. De opname is indertijd gemaakt in Noord Frankrijk |
Landschapsfoto dreigende lucht
Van een heel andere orde is deze landschapsopname, al weer 12 jaar geleden gemaakt in Noardeast-Fryslân. Tijdens een fotografietrip betrok de lucht eensklaps en leek slecht weer op komst. Ik besloot een panoramafoto te maken van de dreigende lucht, het zonlicht wat achter de wolken vandaan kwam en de regenbui die z’n water liet vallen, met op de achtergrond een klein dorpje. Dat alles maakt deze foto, althans voor mij, erg uniek en waardevol. |
Laurents ten Voorde
Fotografie en natuur zijn onlosmakelijk verbonden met Laurents. In zijn jeugd was hij altijd al in de natuur te vinden. In zijn 16de levensjaar heeft hij de fotografie omarmd, waarna later zijn eerste spiegelreflex werd aangeschaft. Hij had en heeft een grote interesse in de vogelwereld, maar in de loop der jaren heeft de natuur in al zijn vormen een steeds grotere plek ingenomen. Natuurfotografie betekent voor hem dan ook het vastleggen van alles wat de natuur in al z’n veelzijdigheid te bieden heeft, zoals vogels, insecten, zoogdieren, paddenstoelen, landschappen, natuurverschijnselen etc. Het was voor hem vrijwel een onmogelijke opgave om 3 aansprekende foto’s te moeten uit zoeken uit een 46 jarig archief. Hij heeft er dan ook bewust voor gekozen om geen vogelfoto’s aan te leveren. Hij gaat in deze voor zo’n beetje het hele spectrum wat de natuur zo mooi maakt, namelijk macro, tele en landschapsfotografie ineen.
Fotografie en natuur zijn onlosmakelijk verbonden met Laurents. In zijn jeugd was hij altijd al in de natuur te vinden. In zijn 16de levensjaar heeft hij de fotografie omarmd, waarna later zijn eerste spiegelreflex werd aangeschaft. Hij had en heeft een grote interesse in de vogelwereld, maar in de loop der jaren heeft de natuur in al zijn vormen een steeds grotere plek ingenomen. Natuurfotografie betekent voor hem dan ook het vastleggen van alles wat de natuur in al z’n veelzijdigheid te bieden heeft, zoals vogels, insecten, zoogdieren, paddenstoelen, landschappen, natuurverschijnselen etc. Het was voor hem vrijwel een onmogelijke opgave om 3 aansprekende foto’s te moeten uit zoeken uit een 46 jarig archief. Hij heeft er dan ook bewust voor gekozen om geen vogelfoto’s aan te leveren. Hij gaat in deze voor zo’n beetje het hele spectrum wat de natuur zo mooi maakt, namelijk macro, tele en landschapsfotografie ineen.
Groene cicade
In vind het geweldig als je door het gras loopt en steeds weer kleine beestjes ziet opspringen. Op het moment dat je op de knieën gaat en je even niet beweegt, dan zie je dit soort cicades aan een grassprietje zitten. Zodra je echter beweegt verstoppen ze zich hierachter. Om deze foto te kunnen maken heb ik aldus mijn linkerhand naar links bewogen, waardoor deze Groene Cicade (Cicadella viridis) van achter het sprietje tevoorschijn kwam. Het beestje is dus gewoon gefopt! Leuk detail is het jong wat links op de foto ook nog te zien is. |
Edelhert
In september gaan veel fotografen naar de Hoge Veluwe voor het fotograferen van Edelherten (Cervus elaphus). Dan wordt op vaste plaatsen tegen de avond fruit gevoerd waar ze op af komen. De wildbaan is de meest bekende plek. Zelf ben ik niet naar deze locatie gegaan, maar naar een andere plek, waar ook vaak edelherten te zien zijn. Er liepen daar twee mannetjesherten met hindes op de vlakte. Ik ben gewoon op de grond gaan liggen, rustig afwachtend wat er zou gebeuren. De garantie dat ze dichterbij komen heb je nooit, maar deze keer had ik geluk. Vanuit een laag standpunt kon ik deze foto nemen, wat het dier nog indrukwekkender maakt dan het al is. |
Noorderlicht
Dit is de meest recente foto uit de serie van drie. Er was voorspeld dat de kans groot was om in 2024 het Noorderlicht (Aurora borealis) in ons land te zien. De zon zou namelijk extra actief zijn met meer krachtige zonnevlammen (explosies). In mei gebeurde er echter iets heel bijzonders. Er ontstonden 3 explosies relatief dicht na elkaar, die ook nog eens op de aarde gericht waren. De beleving vanaf dat moment was enorm, want ik ging er op voorhand vanuit dat dit fenomeen alleen met de camera zou kunnen worden waargenomen. Na de eerste foto’s gemaakt te hebben, gebeurde er iets ongelofelijks. Het Noorderlicht was ook met het blote oog te zien, hetgeen alles veel indrukwekkender maakte. Overal om ons heen was gekleurd licht; ook recht boven ons. Het was een voorrecht om dit in levende lijve in het Haaksbergerveen mee te mogen maken. |
Jaimey Wilbers
Jaimey is de kleinzoon van Wim en de jongste natuurfotograaf binnen onze gelederen. Al op zeer jonge leeftijd ging hij graag met z’n opa op stap om de natuur te beleven. De interesse voor natuur en natuurfotografie kreeg hij als het ware met de paplepel ingegoten. Vooral de wereld van de insecten, mossen en korstmossen hebben zijn speciale belangstelling. Hij geniet van het zelf opsporen en vastleggen van bijzondere en zeldzame soorten. Fotograferen doet hij al vanaf zijn 14e. Hij is veelal met de camera actief in Noord- en Zuid Limburg en is onlangs begonnen aan de studie Bos- en Natuurbeheer in Wageningen.
Jaimey is de kleinzoon van Wim en de jongste natuurfotograaf binnen onze gelederen. Al op zeer jonge leeftijd ging hij graag met z’n opa op stap om de natuur te beleven. De interesse voor natuur en natuurfotografie kreeg hij als het ware met de paplepel ingegoten. Vooral de wereld van de insecten, mossen en korstmossen hebben zijn speciale belangstelling. Hij geniet van het zelf opsporen en vastleggen van bijzondere en zeldzame soorten. Fotograferen doet hij al vanaf zijn 14e. Hij is veelal met de camera actief in Noord- en Zuid Limburg en is onlangs begonnen aan de studie Bos- en Natuurbeheer in Wageningen.
Rosse sprinkhaan
Ik fotografeer graag insecten en vind alle soortgroepen leuk. Deze fotogenieke Rosse Sprinkhaan (Gomphocerippus rufusis) heb ik gefotografeerd in mijn favoriete regio; Zuid-Limburg. Hier ben ik vaak op zoek naar allerlei soorten, die vaak zeldzaam zijn net als deze rosse sprinkhaan. Zeldzame soorten maakt een specie voor mij net iets meer bijzonder dan een 'gewone soort'. De opname is gemaakt in Schin op Geul. |
Spaanse koningspage
Als ik op vakantie ben, dan fotografeer ik het liefst dagvlinders. Dit omdat hier veel verschillende soorten van zijn, die ook nog relatief gemakkelijk te determineren zijn. Daarnaast zijn ze ook heel mooi, zoals deze Spaanse Koningspage (Iphiclides feisthamelii), vastgelegd tijdens een fantastische fotografiereis in Spanje, samen met mijn opa en mijn moeder, die ook verknocht zijn aan fotografie. |
Kleine tanglibel
De soortgroep libellen is één van mijn favoriete soortgroepen voor fotografiedoeleinden. Niet alleen vind ik het erg leuk om bijzondere soorten op te sporen, maar het zijn ook nog eens zeer fotogenieke beestjes. Daarom behoort deze opname van een Kleine Tanglibel (Onychogomphus forcipatus) tot één van mijn favoriete foto's. De schitterende kleuren en de mooie achtergrond maakt het voor mij af. |
Fons Wijering
Fons is in 2006 begonnen met het fotograferen van de natuur, na vele jaren ook de natuur vanaf de waterkant te hebben bezien. Paddenstoelen en libellen hadden aanvankelijk zijn bijzondere interesse. Gaandeweg hebben de vogels hem steeds meer weten te boeien. Hij beschikt over een prachtige schuilhut in Lochem waar hij geregeld in te vinden is. Fons maakt, naast onze Vereniging, ook deel uit van het Gelderse Natuurfotografengilde (Deel de natuur) en heeft daar zijn sporen inmiddels meer dan verdiend. Ook fotobewerking en interesse voor myxomyceten zijn aan hem zeer wel besteed.
Fons is in 2006 begonnen met het fotograferen van de natuur, na vele jaren ook de natuur vanaf de waterkant te hebben bezien. Paddenstoelen en libellen hadden aanvankelijk zijn bijzondere interesse. Gaandeweg hebben de vogels hem steeds meer weten te boeien. Hij beschikt over een prachtige schuilhut in Lochem waar hij geregeld in te vinden is. Fons maakt, naast onze Vereniging, ook deel uit van het Gelderse Natuurfotografengilde (Deel de natuur) en heeft daar zijn sporen inmiddels meer dan verdiend. Ook fotobewerking en interesse voor myxomyceten zijn aan hem zeer wel besteed.
Dendrostibella Smaragdina In de wonderlijke microwereld vond ik enkele jaren geleden onder een stuk afgezaagd stuk hout deze superkleine smaragdgroene speldenknopjes op zwarte steeltjes. Van deze fraaie ongeslachtelijke schimmelsoort (Dendrostibella Smaragdina) is maar heel weinig bekend in ons land. Er zijn bovendien maar heel weinig foto’s van gemaakt. Een stevig statief, een draadontspanner, tussenringen en handmatige scherpstelling moest er aan te pas komen om deze – voor mij - heel bijzondere foto te maken. |
Gapende sperwer
Bijgaande foto van een badderende Sperwer (Accipiter nisus) lijkt voor mij als het ware in Rembrandstijl te zijn gemaakt. Wat ik vooral mooi vind aan deze foto is de weerspiegeling in het water en het “gaapgedrag” wat de vogel ten toon spreidt, althans daar lijkt het op. In werkelijkheid moest het beestje zijn overtollige warmte kwijt na zich behoorlijk te hebben ingespannen bij het vangen en verorberen van een prooi. Dat kost immers heel veel energie. |
Peervormig draadwatje
De wereld van de myxomyceten, schimmels en wat dies meer zij, heeft al lange tijd mijn bijzondere belangstelling. In de omgeving van mijn woonadres in Lochem kon deze prachtige opname worden gemaakt van het Peervormig draadwatje (Trichia decipiens); een myxomyceet ook wel slijmzwammetje genoemd. De foto is extra speciaal vanwege de ijsvorming op de boomstam. Je vraagt je in gerede wel eens af hoe dit zomaar in de vrije natuur kan ontstaan en groeien. |
Gerard Benerink
Als natuurfotograaf heeft Gerard van jongs af aan een diepe passie voor flora ontwikkeld. De schoonheid en diversiteit van planten hebben hem altijd geboeid en gefascineerd. Dit heeft er bij hem toe geleid om de natuur in beeld te brengen op een manier die de kwetsbaarheid en het wonder van de natuurlijke wereld laat zien. Zijn camera is zijn middel om de verhalen van bloemen, bomen, wilde planten en insecten etc. vast te leggen en anderen hiervan mee te laten genieten. Hij streeft verder naar het overbrengen van de unieke details en levendigheid van elk landschap.
Als natuurfotograaf heeft Gerard van jongs af aan een diepe passie voor flora ontwikkeld. De schoonheid en diversiteit van planten hebben hem altijd geboeid en gefascineerd. Dit heeft er bij hem toe geleid om de natuur in beeld te brengen op een manier die de kwetsbaarheid en het wonder van de natuurlijke wereld laat zien. Zijn camera is zijn middel om de verhalen van bloemen, bomen, wilde planten en insecten etc. vast te leggen en anderen hiervan mee te laten genieten. Hij streeft verder naar het overbrengen van de unieke details en levendigheid van elk landschap.
Leverbloempje
Het leverbloempje (Hepatica nobilis) is een klein, sierlijk voorjaarsplantje dat vaak in bossen te vinden is. Het heeft typische drielobbige, hartvormige bladeren die donkergroen zijn en soms een beetje roodachtig van kleur aan de onderkant. De bloemen zijn opvallend en variëren in kleur van blauw tot paars, roze of wit, afhankelijk van de soort. Ze bloeien in het vroege voorjaar, vaak al in maart of april, en geven een delicate, bijna fragiele indruk. Leverbloempjes groeien vaak in schaduwrijke of halfschaduwrijke plekken en houden van een kalkrijke bodem. Eén van de noordelijkste vindplaatsen in Europa vind men in het Teutoburgerwoud. |
Wildemanskruid
Wildemanskruid (Pulsatilla vulgaris) is een opvallende voorjaarsbloem die behoort tot de ranonkelfamilie. Het heeft harige stengels en fijnverdeelde, zilvergroene bladeren die een beetje pluizig aanvoelen. De bloemen zijn groot, klokvormig en hebben meestal een diep paarse kleur, hoewel er ook variëteiten in andere tinten bestaan, zoals wit en rood. De bloem heeft een prominent geel hart met talrijke meeldraden. Wildemanskruid bloeit vroeg in het voorjaar, vaak al in maart of april. Na de bloei verschijnen de kenmerkende, zilverachtige, pluizige zaadhoofden, die een bijzondere sierwaarde hebben. Het plantje groeit graag op droge, zonnige plekken en houdt van kalkrijke grond en is te vinden op diverse plekken in de Eifel. |
Noordelijke miereneter
Deze Noordelijke Boommiereneter (Tamandua mexicana) heb ik gefotografeerd in Costa Rica. Het is een middelgrote, nachtactieve miereneter die voorkomt in Midden- en Zuid-Amerika. Het dier heeft een slanke, gespierde lichaamsbouw met een lange, grijpkrachtige staart, die het helpt bij het klimmen in bomen. De vacht is meestal kort en dicht, met een kenmerkend patroon: een lichte, gelige tot crèmekleurige basis en een donkere, zwarte "vestachtige" tekening over de schouders en flanken. Het dier heeft geen tanden, maar gebruikt zijn lange, kleverige tong om termieten, mieren en andere insecten uit hun nesten te halen. De soort is zowel op de grond als in bomen te vinden en is een uitstekende klimmer. Zijn scherpe klauwen dienen niet alleen om insectennesten open te breken, maar ook ter verdediging. |
Marcel Grunder
Marcels’ eerste natuurervaringen dateren van de lagere school. Hij viste toen graag met zijn vader. In Brecklenkamp struinde hij vele uren langs de waterkant. In de bosjes was hij op zoek naar nesten van vogels en keek vooral naar roofvogels. Als dertiger nam hij regelmatig deel aan natuurwandelingen in Albergen. Bij de Natuurgroep van de Heemkundevereniging in Weerselo stak hij veel op. Toen al werd het boekje ’Oet de Boerschopn’ door hem rijkelijk geïllustreerd met natuurfoto’s. Hij werd in die tijd ook lid van onze Vereniging, waar hij vrijwel geen excursie overslaat. Ruim een jaar geleden is hij gestopt met werken, heeft een goede telelens aangeschaft en concentreert zich momenteel op vogelfotografie. De fotografiehut van de Vereniging is intussen ontdekt en de ijsvogel ook. De overige natuur staat nu voor even op een lager pitje
Marcels’ eerste natuurervaringen dateren van de lagere school. Hij viste toen graag met zijn vader. In Brecklenkamp struinde hij vele uren langs de waterkant. In de bosjes was hij op zoek naar nesten van vogels en keek vooral naar roofvogels. Als dertiger nam hij regelmatig deel aan natuurwandelingen in Albergen. Bij de Natuurgroep van de Heemkundevereniging in Weerselo stak hij veel op. Toen al werd het boekje ’Oet de Boerschopn’ door hem rijkelijk geïllustreerd met natuurfoto’s. Hij werd in die tijd ook lid van onze Vereniging, waar hij vrijwel geen excursie overslaat. Ruim een jaar geleden is hij gestopt met werken, heeft een goede telelens aangeschaft en concentreert zich momenteel op vogelfotografie. De fotografiehut van de Vereniging is intussen ontdekt en de ijsvogel ook. De overige natuur staat nu voor even op een lager pitje
Bastaardzandloopkevers
Toen ik een poosje geleden hoorde dat er in het Hondenven in Tubbergen een kraanvogel was neergestreken, ging ik ook hiernaartoe om deze te fotograferen. Deze statige vogel werd die dag wel door mij gehoord, maar helaas niet gezien. Als “bijvangst” lukte het mij echter wel om deze parende Bastaardzandloopkevers (Cicindela hybrida) te fotograferen. Daarvoor moest ik uiteraard wel eerst op m’n buik in het zand, want dergelijke foto’s komen het best tot hun recht als ze op ooghoogte zijn gemaakt. |
Blauwborst.
Nadat ik gestopt ben met werken, ging ik voor het eerst met mijn nieuwe telelens op pad. Gezien de tijd van het jaar ging ik bewust naar het Haaksbergerveen om een zingende Blauwborst (Luscinia svecica) op de gevoelige plaat vast te leggen. En dat is naar mijn mening mooi gelukt, zoals u kunt zien op bijgaande foto. Het heeft me wel pakweg 6 uur rondstruinen gekost, maar dat had ik er graag voor over. Uiteraard was dit niet de enige foto, die ik op die dag gemaakt heb. |
IJsvogel
Recentelijk maakte ik voor de 2e keer gebruik van de fotografiehut, die we als Vereniging ruim 2 jaar geleden in Reutum hebben geplaatst. Het was aanvankelijk geen onverdeeld succes. In de eerste uren liet alleen de roodborst zich zien. Maar toen, lucky me, verscheen met tussenpozen de IJsvogel (Alcedo atthis) ten tonele, die er wel een uur heeft gebivakkeerd. Deze prachtige, exotisch aandoende visspecialist, laat zich hier slechts zo nu en dan zien. Het beestje liet zich letterlijk in alle standen fotograferen met onder meer een stekelbaarsje in de snavel, het uitspugen van een braakbal etc. etc. Volop genieten dus. Bijgaande foto bam een man in het zonnetje sprong er voor mij uit. |